Όταν κάποιος ακούει τις λέξεις «πατέρας» και «τοκετός» η πρώτη εικόνα που του έρχεται στο μυαλό είναι μια αγχωμένη ανδρική φιγούρα να περιμένει αγωνιωδώς στην αίθουσα αναμονής κάποιου μαιευτηρίου.
Για πολλά χρόνια, στην ελληνική κοινωνία αυτός και μόνο ήταν ο ρόλος του πατέρα στην διαδικασία του τοκετού. Σήμερα, όλο και περισσότεροι άνδρες επιθυμούν να συμμετέχουν ενεργά, πρακτικά και συναισθηματικά, στην εμπειρία της γέννησης. Η τρυφερή αυτή διάσταση, είναι ένα θετικό βήμα στη μεταβατική περίοδο όπου η δυάδα μεταμορφώνεται σε τριάδα και γεννάται η οικογένεια.
Το να γίνει κανείς πατέρας, αποτελεί μια τεράστια αλλαγή στη ζωή ενός άνδρα. Σύμφωνα με έρευνες, οι υποψήφιοι μπαμπάδες, φαίνεται να επηρεάζονται εξίσου από την εγκυμοσύνη και να εμφανίζουν σωματικά και ψυχικά συμπτώματα. Η μετάβαση αυτή, είναι σημαντικό να γίνει με ομαλό τρόπο, με την ανδρική παρουσία δίπλα στη γυναίκα σε όλη την πορεία της κύησης. Ο κάθε υποψήφιος μπαμπάς, σε κάθε βήμα της πορείας προς τη γέννηση, είναι σημαντικό να συζητάει με τον Ιατρό και τη Μαία, πιθανές απορίες και φοβίες, να ενημερωθεί έχοντας παρακολουθήσει ομάδες Προετοιμασίας για Γονεΐκότητα καθώς και να ανταλλάξει απόψεις ή να μοιραστεί εμπειρίες με άλλους μπαμπάδες που ήταν παρόντες στη γέννηση του παιδιού τους. Έχοντας ενδυναμώσει το πατρικό του ένστικτο, μπορεί να υπάρξει ένα πραγματικά αναντικατάστατο στήριγμα για τη σύντροφό του, αλλά και να δώσει την ευκαιρία στον ίδιο του τον εαυτό να ζήσει μια εμπειρία που όμοια της δεν έχει ξαναζήσει!
Κατά τον τοκετό λοιπόν ο σύντροφος-πατέρας είναι εκείνος που θα υποστηρίζει λεκτικά την σύντροφο του, θα εξασφαλίσει ένα κλίμα ηρεμίας στα διάφορα στάδια του τοκετού και θα γίνεται όπου χρειάζεται ο ενδιάμεσος κρίκος με το προσωπικό του μαιευτηρίου. Ο ρόλος του πατέρα μπορεί να γίνει ακόμα πιο ενεργός όταν εκτός από τη λεκτική του ενθάρρυνση λάβει μέρος σε πρακτικές διαδικασίες του τοκετού. Ο υποψήφιος μπαμπάς, μπορεί να βοηθήσει τη σύντροφό του να κάνει ασκήσεις με τις ειδικές μπάλες τοκετού, να της κάνει μασάζ και να τη βοηθήσει να πάρει τις κατάλληλες θέσεις και στάσεις που την ανακουφίζουν.
Οι πρώτες στιγμές της γέννησης χρειάζεται να χρωματιστούν από επαφή και σύνδεση. Η κρίσιμη φάση της γέννησης, βιώνεται από το ζευγάρι ως μοναδική και εξαιρετικά συγκινητική στιγμή. Η θετική και συναισθηματική στήριξη του πατέρα, βοηθούν την ψυχοσωματική κατάσταση της επιτόκου να υποδεχτούν μαζί το παιδί τους, να το καλωσορίσουν με όμορφα λόγια αγάπης και χαμόγελα. Ο νέος πατέρας έχει την δυνατότητα, να κόψει εκείνος τον ομφάλιο λώρο σαν μια έκφραση απελευθέρωσης στη μετάβαση από την ενδομήτρια στην εξωμήτρια ζωή. Ό,τι είναι ο ομφάλιος λώρος για την ενδομήτρια ζωή, είναι ο θηλασμός για την εξωμήτρια, έτσι υποστηρίζουμε μέσω της Συνδιαμονής, την παρουσία του πατέρα στην Αίθουσα Τοκετών όπου δίνεται ο χρόνος και ο χώρος στο ζευγάρι με το νεογέννητο τους για να ‘‘γνωριστούν’’. Πατέρας και βρέφος, όπως μητέρα και βρέφος, αλληλοεπηρεάζονται αδιάκοπα.
Όσο απαραίτητη είναι η συμμετοχή του μπαμπά στο να έρθει στον κόσμο ένα παιδί, τόσο σημαντική είναι η συμμετοχή του και στην ανατροφή του. Κανείς από τους δυο γονείς δεν μπορεί να αναπληρώσει τα καθήκοντα του άλλου. Η πατρότητα είναι το ίδιο ευχάριστη και απαραίτητη στο παιδί με τη μητρότητα. Δώστε χώρο στην πατρότητα να ανθίσει και να ανοίξει το έδαφος για τη δημιουργία της οικογένειας. Οικογένεια σημαίνει μοίρασμα, το μοίρασμα μιας αγάπης. Η αγάπη νικάει τα πάντα! Μοιράστε τη δίχως δισταγμό!
Πηγή : http://www.iatrikanews.gr/