Στην ωχρότητα υπάρχει χλωμάδα του δέρματος. Σημαντική συμβολή στην τελική απόχρωση του δέρματος έχει η ποσότητα της αιμοσφαιρίνης του αίματος.
Η αναιμία αποτελεί το πιο σύνηθες αίτιο της ωχρότητας. Στην αναιμία υπάρχει πτώση της μάζας των ερυθρών αιμοσφαιρίων που κυκλοφορούν στο αίμα, με αποτέλεσμα την ελάττωση της συγκέντρωσης της αιμοσφαιρίνης του αίματος και του αιματοκρίτη και τη μείωση της ερυθρότητας του δέρματος.
Κάθε νόσημα ή παθολογικός παράγοντας που προκαλεί ελάττωση του ρυθμού παραγωγής των ερυθρών αιμοσφαιρίων ή ελάττωση του μέσου όρου ζωής των ερυθρών αιμοσφαιρίων έχει ως αποτέλεσμα αναιμία και ωχρότητα. Έτσι για παράδειγμα η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια προκαλεί μείωση της παραγωγής της ερυθροποιητίνης και αναιμία. Χρόνια νοσήματα που προκαλούν βλάβη στο μυελό των οστών, όπως καρκινώματα, χρόνιες φλεγμονές, λευχαιμίες έχουν ως αποτέλεσμα αναιμία. Νοσήματα που εφοδιάζουν τον μυελό των οστών με άλλες ανεπαρκείς ωφέλιμες ουσίες εκτός του σιδήρου, όπως η έλλειψη Β12, φυλλικού οξέως έχουν ως αποτέλεσμα εμφάνιση αναιμίας. Νοσήματα που προκαλούν αιμόλυση και αυξημένη καταστροφή ερυθρών όπως κληρονομικές θαλασσαιμίες και δρεπανοκυτταρικά σύνδρομα οδηγούν σε αναιμία. Νοσήματα που προκαλούν απώλεια ερυθρών λόγω αιμορραγίας, όπως είναι η γαστρορραγία, έχουν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση αναιμίας.
Παρά το γεγονός ότι η αναιμία αποτελεί το πιο σύνηθες αίτιο της αιφνίδιας και σταθερής εμφάνισης ωχρότητας, η ωχρότητα δεν οφείλεται πάντα στην αναιμία. Δύο χρωστικές, η μελανίνη και η καρωτίνη έχουν αποφασιστική σημασία στον τελικό χρωματισμό του δέρματος. Το πάχος της επιδερμίδας, ο αριθμός και η βατότητα των δερματικών αγγείων, η τοπική κυκλοφορία του αίματος, σε συνδυασμό με την κληρονομικότητα, είναι παράγοντες που καθορίζουν την τελική απόχρωση.Έτσι παράγοντες όπως το stress, η αϋπνία, η κούραση, η έκθεση σε ψύχος, ορισμένα φάρμακα και νοσήματα όπως ηπατικά νοσήματα, η νεφρική ανεπάρκεια, ορισμένες ορμονικές διαταραχές, φλεγμονές και ψυχιατρικά σύνδρομα προκαλούν ωχρότητα δέρματος.
Κατά την σωστή ιατρική εξέταση αξιολογούνται τα στοιχεία από το ιστορικό σε συνδυασμό με τα ευρήματα της ιατρικής φυσικής εξέτασης και των εργαστηριακών ελέγχων. Η ακριβής εντόπιση του αιτίου της αναιμίας είναι σημαντική για την χορήγηση της ενδεικνυόμενης αγωγής.