Η όποια αλλαγή αναγκαστικά σηματοδοτεί μια αλλαγή «βολικότητας». Δηλαδή μια αλλαγή του κατεστημένου τρόπου που κάποιος σκέφτεται, συναισθάνεται και πράττει. Αυτό το είδος της αλλαγής στοχεύει στην πρόοδο του ανθρώπου, στην πρόοδο της συνείδησης. Το «ξεβόλεμα» δημιουργεί άγχος, πολύ άγχος σχεδόν τρόμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι αν και στην αρχή ενθουσιάζονται με την ιδέα της αλλαγής, όταν έρχεται η ώρα εφαρμογής αρχίζουν τις δικαιολογίες. Χιλιάδες δικαιολογίες εφευρίσκουν για να μην ξεβολευτούν!

Όπως ο μαθητής την ώρα των εξετάσεων, ο εργαζόμενος που ξαφνικά απολύθηκε, ο επιχειρηματίας που επιμένει να λειτουργεί με πρότυπα του 1980, ο άνδρας που επιμένει να έχει σχέσεις με Ανατολίτικη νοοτροπία, η μάνα που υπερπροστατεύει τα παιδιά της βάζοντάς τα σε γυάλα κα. Όλα αυτά συμβαίνουν διότι ενώ η ζωή ρέει συνεχώς, οι αντιλήψεις είναι στην κατάψυξη. Εάν δε κάποιος τρίτος τραβήξει την πρίζα και το κατεψυγμένο λιώσει στο σήμερα απότομα, αυτό δημιουργεί τεράστιο θυμό που καμμιά φορά φτάνει μέχρι εκδίκηση.

Η αλλαγή είναι μια πολύ όμορφη λέξη, ελκυστική θα έλεγα, κάποτε ήταν πολύ της μόδας! «Η αλλαγή φέρνει εξέλιξη, φέρνει πρόοδο. Το πρόβλημα είναι ότι η αλλαγή έχει εχθρούς. Πολλούς εχθρούς»! Αυτά είπε ο Robert .F.Kennedy πριν τον δολοφονήσουν. Ευρέθη προ-βλήματος. Εσείς γερουσιαστές δεν είστε ούτε υποψήφιοι πρόεδροι, οπότε δεν κινδυνεύετε από τέτοιου είδους εξωτερικούς εχθρούς.

Έχετε σκεφτεί ότι μπορεί να υπάρχει ένα είδος εχθρών της αλλαγής, από το οποίο δεν μπορείτε να ξεφύγετε γιατί είναι μέσα σας; οι λεγόμενοι εσωτερικοί εχθροί; Δυστυχώς είναι πολλοί και έχουν πολλά ονόματα, όπως απληστία, ζήλεια, αλαζονεία, απελπισία, αγωνία, φόβος, θυμός, ενοχές, τύψεις κλπ. Προκαλούν πολύ πόνο, ταλαιπωρία, μοναξιά. Οι περισσότεροι βουβά υποφέρουν χωρίς να το ομολογούν πουθενά. Άλλα δείχνουν και άλλα νοιώθουν. Βιώνουν έναν διχασμό.

Αρκετοί από αυτούς τους εσωτερικούς εχθρούς είναι και κρυφοί. Είναι τόσο καλά κρυμμένοι που δεν μπορείς να τους βρεις όταν τους ψάχνεις με το λογικό σου. Άλλοι είναι μπροστά σου και δεν τους βλέπεις γιατί είναι αόρατοι-διάφανοι. Άλλοι είναι γνωστοί σου, φιλαράκια απ’ τα παλιά και δεν κάνεις πολλά πράγματα για να τους «καθαρίσεις», περιέργως δε κάποιες φορές συμμαχείς μαζί τους. Εγώ;! Ναι εσύ, διότι σκέφτεσαι «έλα τώρα, άσε με σου λέω δεν έχω όρεξη, αργότερα όταν θα’ ναι κατάλληλες οι συνθήκες». Αυτούς τους εχθρούς τους βλέπεις, τους ξέρεις, αλλά δεν κάνεις και πολλά.

Αναβάλεις για αύριο, νομίζοντας ότι το ελέγχεις το θέμα, δηλαδή, νομίζεις ότι σε επηρεάζουν λίγο και ότι την επόμενη φορά θα τα καταφέρεις καλύτερα. Αυτό που δεν καταλαβαίνεις είναι ότι από τον εχθρό που «βλέπεις», μόνο ένα μικρό του μέρος αντιλαμβάνεσαι καταλαβαίνεις και συνειδητοποιείς.

Ο εχθρός, που μόνο χαζός δεν είναι, βάζει αυτό του το κομμάτι που κατάφερες και «είδες» να σε ενοχλεί μεν, αλλά λίγο. Τη ζημιά στην κάνει το κομμάτι του εχθρού που δεν το βλέπεις, που νομίζεις ότι δεν υπάρχει. Είναι σαν να βλέπεις την μύτη του παγόβουνου που εξέχει στην επιφάνεια. Το μεγαλύτερο μέρος του εχθρού και το πιο επικίνδυνο, είναι κάτω από την επιφάνεια, κάτω από το ορατό πεδίο. Αυτό σε χτυπάει όσο εσύ νομίζεις ότι ελέγχεις αυτόν τον εχθρό, το παίζεις σίγουρος και υπερηφανεύεσαι για αυτό. Το ωραίο είναι, ότι συγχρόνως κλείνεις τα αυτιά σου, για να μην ακούσεις την όποια αποκαλυπτική πληροφορία από κάποιον που βλέπει τον εχθρό σου.

Πόσους εχθρούς είπαμε ότι έχεις μέσα; Τους κρυφούς, τους αόρατους και αυτούς που λιγοβλέπεις. Άρα απ’ όσους έχεις μέσα σου και πολεμάνε την αλλαγή που εσύ θέλεις να κάνεις, πόσους έχεις αντιληφθεί; Είπαμε ότι γερουσιαστής δεν είσαι, ούτε πας για υποψήφιος πρόεδρος και αφού οι αλλαγές που θέλεις να κάνεις δεν οδεύουν και τόσο καλά, μην κοιτάς γύρω-γύρω για τον φταίχτη, κοίτα μέσα σου.

Εσύ είσαι αυτός που άλλα θέλεις και άλλα κάνεις. Δηλαδή κάνεις άλλα αντ’άλλων. Μήπως τελικά είσαι αγχωμένος και τίποτα δεν κάνεις για αυτό; Μήπως η κάθε μέρα σου μοιάζει με την προηγούμενη; Μήπως το Άγχος κυριαρχεί την ζωή σου και εσύ έχεις κολλήσει σε μια ατέρμονη ρουτίνα δράσεων μόνο και μόνο για να τα βολεύεις; Για να είσαι καθώς πρέπει, αξιοπρεπής δηλαδή άξιος των πρέπει; Αγνοώντας πλήρως τα θέλω της καρδιάς σου;

Όταν σκαλώνει η εξέλιξή σου ως άνθρωπος, δεν φταίει κανένας άλλος, ούτε οι πρωθυπουργοί, ούτε η μάνα σου κλπ…. αλλά μόνον εσύ. Όλοι οι εχθροί είναι μέσα σου, κανένας δεν είναι απ’ έξω και ο μεγαλύτερος εχθρός σου λέγεται άγχος. Όλοι οι έξω, οι άλλοι άνθρωποι, είναι «φίλοι» σου, διότι έχουν το ίδιο πρόβλημα, είναι εξ’ίσου αγχωμένοι με σένα. Ασχολήσου με σένα για βοηθήσεις και τους φίλους σου.

Πηγή : http://enallaktikidrasi.com/