Η χρόνια κόπωση χαρακτηρίζεται από επίμονη, υποτροπιάζουσα κόπωση διάρκειας μεγαλύτερης του εξαμήνου. Σε αρκετές περιπτώσεις η κόπωση καθιστά αδύνατη την διεκπεραίωση καθημερινών καθηκόντων.
Όταν υπάρχει συγκεκριμένο υποκείμενο νόσημα ή παράγοντας που ευθύνεται για την κόπωση τότε πρόκειται για δευτεροπαθή κόπωση εάν όχι, τότε πρόκειται για ιδιοπαθή κόπωση. Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης (CFS), είναι μία ολιστική ασθένεια που χαρακτηρίζεται από σημαντικού βαθμού ιδιοπαθή κόπωση με ποικίλα συμπτώματα (π.χ. διαταραχές της μνήμης και της συγκέντρωσης, μυϊκοί πόνοι, αρθραλγίες, ύπνος που δεν ξεκουράζει, πονοκέφαλος, ευαίσθητοι λεμφαδένες, πονόλαιμος) και γενικευμένες δυσλειτουργίες.
Η δυσλειτουργία των μιτοχονδρίων έχει βασικό ρόλο στο σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Τα μιτοχόνδρια είναι κυτταρικά οργανίδια που χρησιμεύουν για την παραγωγή ενέργειας στο κύτταρο. Έτσι, με τη βοήθεια των μιτοχονδρίων τα κύτταρα διασπούν τους υδατάνθρακες και τα λίπη, συνθέτοντας μόρια τριφωσφορικής αδενοσίνης (ATP), μέσω της διαδικασίας της οξειδωτικής φωσφορυλίωσης. Δίκαια χαρακτηρίζονται ως εργοστάσια παραγωγής ενέργειας του κυττάρου. Όσο πιο μεγάλες είναι οι μεταβολικές ανάγκες του κυττάρου, τόσο περισσότερα και μεγαλύτερα είναι τα μιτοχόνδριά του (π.χ. μυϊκά κύτταρα, νευρικά κύτταρα κ.λπ.). Στο σύνδρομο χρόνιας κόπωσης μελέτες αναδεικνύουν δυσλειτουργία των μιτοχονδρίων, του κυτταρικού μεταβολισμού της ενέργειας και των μεταφορών ιόντων. Οι άμεσες συνέπειες είναι ο ελαττωμένος μεταβολισμός σε αρκετές εγκεφαλικές περιοχές, η δυσλειτουργία της καρδιακής αντλίας, η δυσλειτουργία των οργάνων που ασκούν ορμονικό έλεγχο, η κυκλοφορική δυσλειτουργία, η μυϊκή δυσλειτουργία. Η εφαρμογή αγωγής αύξησης της ενεργειακής εφεδρείας καθίσταται απαραίτητη.