Η αορτή είναι μία μεγάλη αρτηρία που λειτουργεί ως κεντρικός αγωγός του ανθρώπινου σώματος. Μετά την εξώθηση του αίματος από την καρδιά, η αορτή παραλαμβάνει το σύνολο του ανθρώπινου αίματος. Η αορτή μπορεί να παρομοιαστεί με κορμό δέντρου που διακλαδίζεται. Μέσω των πολλαπλών διακλαδώσεων της αορτής το αίμα μεταφέρεται στα ακροτελεύτια σημεία του ανθρώπινου σώματος. Η αορτή περιλαμβάνει θωρακικό τμήμα και κοιλιακό τμήμα με τοίχωμα που αποτελείται από ενδοθήλιο, συνδετικό ιστό, ελαστικές ίνες, λείο μυϊκό ιστό, αγγεία παρακλάδια της αορτής και νεύρα.
Παθολογικές καταστάσεις που προκαλούν βλάβη ή συνοδεύονται από αλλοιωμένη σύνθεση του τοιχώματος της αορτής δύνανται να προκαλέσουν παθολογική διεύρυνση τμήματος της αορτής, παθολογική κατάσταση που είναι γνωστή ως ανεύρυσμα του αγγείου.
Παθολογικά νοσήματα και παράγοντες που προκαλούν ανευρύσματα είναι η αθηρωμάτωση, το κάπνισμα, η δυσμενής κληρονομικότητα, ο χρόνιος διαχωρισμός της αορτής, η λοίμωξη (π.χ. σύφιλη, φυματίωση), οι κακώσεις. Η αθηρωμάτωση είναι το πιο συχνό αίτιο ανευρυσμάτων και συνήθως προκαλείται από το κάπνισμα την υψηλή χοληστερόλη το μεταβολικό σύνδρομο την μη ρυθμισμένη υπέρταση, το υψηλό σάκχαρο αίματος.
Το τμήμα της χοληστερόλης που συνδέεται με την LDL, είναι εκείνο που, υπό προϋποθέσεις, προκαλεί δυσλειτουργία του ενδοθηλίου και αθηρωμάτωση. Όταν αυξάνεται η LDL και συντρέχουν ένας ή περισσότεροι από ορισμένους βλαπτικούς για το ενδοθήλιο παράγοντες (π.χ. κακή κληρονομικότητα, αυξημένη πίεση αίματος, αυξημένο σάκχαρο, κάπνισμα, μεταβολικό σύνδρομο), λιποπρωτεΐνες LDL συρρέουν στον έσω χιτώνα της αρτηρίας, όπου υφίστανται βιοχημικές τροποποιήσεις (π.χ. οξείδωση, μη ενζυματική γλυκοζυλίωση), ενώ αναπτύσσεται μια ιδιότυπη φλεγμονώδης αντίδραση. Λευκά αιμοσφαίρια συρρέουν στην περιοχή, μονοκύτταρα μετατρέπονται σε φαγοκύτταρα που φαγοκυτταρώνουν το λίπος του τοιχώματος.
Παράγοντες φλεγμονής και αυξητικοί παράγοντες συρρέουν τοπικά, ενεργές μορφές οξυγόνου (ρίζες οξυγόνου) παράγονται, χημικές ουσίες που εκλύονται καταστρέφουν πλειάδα ενδοθηλιακών κυττάρων με αποτέλεσμα την εμφάνιση βλάβης στο τοίχωμα της αορτής με χαρακτηριστική παθολογοανατομική εικόνα (αθηρωματική νόσος).
Τα περισσότερα ανευρύσματα είναι ασυμπτωματικά. Συμπτώματα από πίεση παρακείμενων οργάνων είναι δυνατόν να εκδηλωθούν καθώς αυξάνεται το μέγεθος του ανευρύσματος. Η σοβαρότερη επιπλοκή των ανευρυσμάτων της αορτής είναι η οξεία αιμορραγία που μπορεί να οδηγήσει άμεσα στον θάνατο.
Σήμερα υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία. Η φαρμακευτική θεραπεία εφαρμόζεται σε μικρά ή μέτριου μεγέθους ανευρύσματα ενώ η χειρουργική επέμβαση έχει ένδειξη σε περιπτώσεις μεγάλων ανευρυσμάτων.