Όταν ο Dom Pierre Perignon (1639-1715), Βενεδικτίνος μοναχός, υπεύθυνος για την κάβα του Αβαείου του Ωτβιλιέ, παρατήρησε σε ορισμένα γλυκά κρασιά μια δεύτερη ζύμωση μετά την εμφιάλωση τους, άγνωστο τότε για πιο λόγο και στην συνέχεια συστηματοποίησε αυτή την διαδικασία αναμιγνύοντας ποικιλίες σταφυλιών, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα δημιουργούσε ένα νέο ξεχωριστό ποτό.
Ξεχωριστή με όλη τη σημασία της λέξης, καθώς σαμπάνια είναι η ονομασία προέλευσης για τον αφρώδη οίνο που παράγεται μόνο στην περιοχή Champagne, δηλαδή Καμπανία.
Πραγματικά, η σαμπάνια συνδέεται μόνο με ξεχωριστές, ιδιαίτερες στιγμές, στιγμές που μένουν ανεξίτηλες στην ζωή του καθενός. Σαμπάνια ανοίγουν τα νέα ζευγάρια, σαμπάνια σπάνε στην πλώρη ενός νέου πλοίου κατά την καθέλκυση, σαμπάνια ανοίγουν οι πρωταθλητές τη στιγμή της καταξίωσης.
Ας γνωρίσουμε λίγο περισσότερο το ποτό που συνοδεύεται πάντα από τα πιο ακριβά εδέσματα.
Για να δημιουργηθεί η σαμπάνια αναμειγνύονται τρεις διαφορετικές ποικιλίες σταφυλιών, το Pinot Noir και Pinot Meunier και το Chardonnay. Οι δύο πρώτες είναι ποικιλίες μαύρων σταφυλιών, ενώ η τελευταία άσπρου. Χαρακτηριστικό είναι δε ότι οι αναλογίες που χρησιμοποιούνται είναι αυστηρά καθορισμένες. Ο μούστος μένει για περίπου μισή μέρα σε κάδους και στην συνέχεια σε δρύινα βαρέλια όπου παλαιώνεται και δημιουργείται κρασί. Σε αυτό το κρασί προσθέτουν ζυμομύκητες και ζάχαρη ώστε να επιτευχθεί η ζύμωση που παρατήρησε ο Dom Perignon. Αυτή η τελευταία ζύμωση διαρκεί τουλάχιστον ένα χρόνο και ανάλογα με την διάρκειά της, παίρνουμε σαμπάνια πιο εκλεκτής ποιότητας.
Έπειτα από τη δεύτερη ζύμωση προστίθεται κρασί και λικέρ το οποίο ανάλογα με τους βαθμούς αλκοόλ που έχει, καθορίζει και την ξηρότητά της.
Η σαμπάνια έχει χρώμα υποκίτρινο, ελαφριά, ξηρή γεύση και φρουτώδες άρωμα. Η γεύση της οφείλεται στο έδαφος της Καμπανίας το οποίο είναι ασβεστολιθικό και σε συνδυασμό με το ηπειρωτικό κλίμα της περιοχής δίνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στις τρεις ποικιλίες σταφυλιών που προαναφέραμε και κατ’ επέκταση στον αφρώδη οίνο, την σαμπάνια.
Η σαμπάνια σερβίρεται κρύα, σε θερμοκρασία 7-10 οC σε ψηλά, ειδικά ποτήρια ώστε να τονιστούν οι φυσαλίδες διαρκείας που αναδύονται και είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της. Μπορεί να σερβιριστεί αυτόνομα ή ως συνοδός εκλεκτών εδεσμάτων. Αυτό που δίνει ιδιαίτερο τόνο είναι ο κρότος του φελλού κατά το άνοιγμα, που σηματοδοτεί το γλέντι.
Η θερμιδική της αξία είναι σχετικά μικρή συγκρινόμενη με τα υπόλοιπα ποτά. Τα 100 γρ. μας δίνουν 85 περίπου θερμίδες όσες περίπου και το κρασί περιεκτικότητας 10% σε αλκοόλ. Φυσικά, δεν γίνεται λόγος για το ουίσκι ή την βότκα τα οποία έχουν τριπλάσιες θερμίδες, ενώ το βερμούτ έχει ακριβώς τις διπλάσιες. Πάντως οι θερμίδες στα ποτά δεν μπορούν να καθοριστούν με ακρίβεια καθώς εξαρτώνται άμεσα από το ποσοστό της αλκοόλης που περιέχει το καθένα σε σχέση με το βάρος του. Έτσι λοιπόν κάποιος μπορεί να υπολογίσει ότι λιγότερες θερμίδες έχουν τα κρασιά και οι μπύρες με λιγότερη αλκοόλη από το όριο που είδαμε πιο πάνω.
Αν και όλοι την συνδέουμε με ξεχωριστές στιγμές, με την διασκέδαση και το γλέντι λίγοι γνωρίζουν την ιστορία της, η οποία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στην αρχή του νέου χρόνου, ας ανοίξουμε ένα μπουκάλι, λοιπόν. Έτσι κι αλλιώς αυτή η μέρα είναι ιδιαίτερη. Ανάλογα την παρέα μπορούμε να επιλέξουμε την Normal φιάλη των 750 ml, την Magnum του 1,5 λίτρου, την Mathusalem των έξι ή την Nabuchodonosor των 15 λίτρων.
Πηγή : http://www.nutrimed.gr