Ο γαστρεντερικός σωλήνας είναι ο εσωτερικός δίαυλος, που συνδέει το στόμα με το στομάχι. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ λίγα πράγματα για το πώς λειτουργούν το στομάχι και το πεπτικό σύστημα. Αυτός είναι και ένας λόγος όπου η επίλυση των προβλημάτων σε αυτές τις περιοχές του σώματος μπορεί να φαίνεται πολύ πιο δύσκολη από ό, τι είναι.

Έτσι, θα προσπαθήσουμε να διαχωρίσουμε τους μύθους από τα γεγονότα για να δούμε τελικά πόσα πραγματικά ξέρουμε γύρω από το στομάχι και το πεπτικό μας σύστημα συνολικά.

1. Μύθος ή Αλήθεια : Η πέψη λαμβάνει χώρα κυρίως στο στομάχι.
Μύθος: Το μεγαλύτερο μέρος της πεπτικής διαδικασίας λαμβάνει χώρα στο λεπτό έντερο. Το στομάχι δέχεται την τροφή, την ανακατεύει και έπειτα τη διασπά σε μικροσκοπικά σωματίδια. Το αποτέλεσμα αυτού ονομάζεται «κόγχη». Η κόγχη απελευθερώνεται έπειτα σε μικρές παρτίδες στο λεπτό έντερο, όπου γίνεται η διαδικασία της πέψης και απορροφώνται τα θρεπτικά συστατικά.
Επιπλέον, σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, τα τρόφιμα δε χωνεύονται με τη σειρά που τρώγονται, αλλά (όπως προαναφέρθηκε) «ρίχνονται» όλα στο στομάχι και ανακατεύονται, πριν καταλήξουν στο λεπτό έντερο.

2. Μύθος ή Αλήθεια: Τα τρόφιμα που περιέχουν αδιάλυτες φυτικές ίνες (που δεν διαλύονται στο νερό) προκαλούν λιγότερα αέρια και φούσκωμα, απ’ ότι τα τρόφιμα με διαλυτές φυτικές ίνες.
Αλήθεια: Οι περισσότεροι άνθρωποι εκπλήσσονται όταν ανακαλύπτουν, ότι αυτό που εκλαμβάνεται ως «ήπια» μορφή ινών, οι διαλυτές δηλαδή που βρίσκονται σε τρόφιμα, όπως η βρώμη, τα φασόλια, τα μπιζέλια και τα εσπεριδοειδή, μπορεί πραγματικά να προκαλέσει περισσότερα αέρια και φούσκωμα από τις αδιάλυτες φυτικές ίνες, που βρίσκονται στα τρόφιμα, όπως το ψωμί ολικής αλέσεως, τα δημητριακά σιταριού, το λάχανο και τα καρότα.
Ο λόγος βρίσκεται στα αποτελέσματα των αερίων του φουσκώματος από την εντερική χλωρίδα, που χρειάζεται για να αφομοιώσει τις διαλυτές φυτικές ίνες. Επειδή δηλαδή, οι αδιάλυτες φυτικές ίνες δε χωνεύονται καθόλου, δεν υπάρχει καμία αλληλεπίδραση με την εντερική χλωρίδα και κατά συνέπεια δε δημιουργούνται αέρια.
Ωστόσο, αυτό που θα πρέπει να θυμόμαστε είναι, ότι ενώ οι αδιάλυτες φυτικές ίνες δεν θα δώσουν καθόλου αέρα, μπορεί να αυξήσουν όμως, τη συχνότητα και το μέγεθος των κινήσεων του εντέρου.

3. Μύθος ή Αλήθεια: Αν περιορίσουμε την πρόσληψη τροφής, θα συρρικνωθεί τελικά το στομάχι μας και έτσι δεν θα πεινάμε.
Μύθος: Μόλις ενηλικιωθούμε, το στομάχι μας λίγο πολύ παραμένει στο ίδιο μέγεθος. Μόνο με χειρουργική επέμβαση μπορούμε να το πετύχουμε αυτό. Επομένως, τρώγοντας λιγότερο δεν θα συρρικνωθεί το στομάχι, αλλά μπορεί να βοηθήσει να επαναφέρουμε τον «ελεγκτή της όρεξης» σε φυσιολογικά επίπεδα.

4. Μύθος ή Αλήθεια: Ένας τρόπος για να μειωθεί η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση είναι η απώλεια 2 έως 3 κιλά.
Αλήθεια: Όσο λιγότερο οξύ «ρέει» στον οισοφάγο, τόσο λιγότερα προβλήματα θα υπάρξουν στην εκκαθάρισή του. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, χάνοντας μόλις ένα ή δύο κιλά του βάρους από την κοιλιακή περιοχή, μπορεί να κάνει τη διαφορά. Μάλιστα, η εγκυμοσύνη είναι το καλύτερο παράδειγμα για αυτήν την περίπτωση.
Καθώς το μωρό μεγαλώνει και πιέζει τα εσωτερικά όργανα, αυξάνεται η καούρα. Αλλά μόλις το μωρό γεννιέται και ανακουφίζεται η πίεση, η καούρα υποχωρεί. Με τον ίδιο τρόπο, χάνοντας έστω και λίγο από το κοιλιακό λίπος, μπορεί να προσφέρει παρόμοια ανακούφιση. Οι περισσότεροι άνθρωποι με το που χάσουν βάρος βλέπουν άμεσα αποτελέσματα.

Πηγή : http://www.nutrimed.gr