Το τοπικό λίπος και οι τρόποι για να το εξαφανίσουμε είναι ένα από τα πιο hot ζητήματα του καλοκαιριού. Μήπως όμως το καλοκαίρι είναι η πιο λάθος εποχή για να συζητάμε για αυτό το φλέγον θέμα; Το γιατί μας το εξηγεί ο Παντελής Αντωνίου Καθ. Φυσικής Αγωγής – Σύμβουλος Διατροφής

Τι εννοούμε όταν αναφερόμαστε στο τοπικό λίπος;

Στο ανθρώπινο σώμα υπάρχει ένα είδος κυττάρων, τα λιποκύτταρα, τα οποία έχουν την ικανότητα να αποθηκεύουν ενέργεια. Είναι οι αποθήκες του ανθρώπινου σώματος. Στις γυναίκες βρίσκονται συνήθως στους γλουτούς και στους μηρούς ενώ στους άνδρες στην περιοχή της κοιλιάς δημιουργώντας το γνωστό «σωσίβιο». Άλλες περιοχές στις οποίες αποθηκεύεται λίπος είναι η περιοχές των μπράτσων, η πλάτη και τα πόδια. Αναφερόμενοι στο τοπικό λίπος εννοούμε την εναπόθεση λιποκυττάρων η οποία σε συνδυασμό με κακή κατασκευή (π.χ φαρδιά λεκάνη) δημιουργεί κυρίως προβλήματα αισθητικής, κάποιες φορές και υγείας.

Υπάρχει τοπικό αδυνάτισμα;

Είναι γνωστό , δυστυχώς, ότι το τοπικό αδυνάτισμα δεν είναι εφικτό. Ειδικά αν η κατασκευή του σώματος είναι τέτοια από την παιδική ηλικία το πρόβλημα μπορεί μόνο να μειωθεί, ενώ αν αποκτήθηκε αργότερα τα πράγματα είναι καλύτερα χωρίς να μπορεί να πει κάποιος με βεβαιότητα ότι θα εξαλειφθεί. Αυτό συμβαίνει διότι η απώλεια λίπους μπορεί να είναι μόνο συνολική και σε καμία περίπτωση δεν επιτυγχάνεται τοπικά. Έτσι λοιπόν κάθε φορά που γίνεται προσπάθεια, η απώλεια υπάρχει μεν, το πρόβλημα παραμένει καθώς πάντα θα υπάρχει συσσώρευση λίπους σε κάποια σημεία.

Υπάρχει κάποιος τρόπος να χαθεί το τοπικό λίπος Οι φόρμες και οι ζώνες εφίδρωσης βοηθούν; Μήπως η λύση είναι η λιποαναρρόφηση;

Οι φόρμες και οι ζώνες εφίδρωσης όχι μόνο δεν βοηθούν αλλά μπορεί να αποδειχτούν επικίνδυνες αφού εμποδίζουν την αποβολή θερμότητας, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος αφυδάτωσης. Αυτά που χάνονται είναι υγρά με αποτέλεσμα να υπάρχει διαφορά στους πόντους στην περιοχή αλλά σε καμιά περίπτωση απώλεια λίπους. Όταν κάποιος αναπληρώσει το νερό που έχασε επανέρχεται στην προηγούμενη κατάσταση. Όσον αφορά τη λιποαναρρόφηση, σημειώνουμε ότι είναι μια επέμβαση. Ως τέτοια θα πρέπει να αποτελεί την τελευταία λύση και να γίνεται μόνο εάν το πρόβλημα είναι σοβαρό.

Επομένως αυτό που συνιστούμε είναι άσκηση και σωστή διατροφή;

Σίγουρα ο συνδυασμός είναι ο καταλληλότερος τρόπος να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Μιλώντας για διατροφή θα πρέπει να εξηγήσουμε ότι δεν αναφερόμαστε σε στερητικά προγράμματα που μπορεί να προκαλέσουν κινδύνους αλλά σε σχεδιασμό εξατομικευμένου διαιτολογίου ανάλογα με τις ανάγκες. Αυτό χρειάζεται να γίνει εκτός των άλλων διότι η προσπάθεια θα πρέπει να είναι μακροχρόνια και επομένως πρέπει να υπάρχει ευελιξία ανάλογα τις δραστηριότητες του ατόμου (καθιστική ζωή), τις διατροφικές συνήθειες, ειδικές καταστάσεις (ασθένειες , εγκυμοσύνη), την εποχή κ.α. Όσον αφορά την άσκηση αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που δυστυχώς κάποιοι το παραδίδουν λάθος!
Υπάρχει η άποψη ότι γυμνάζοντας συγκεκριμένους μύες, στις αντίστοιχες περιοχές του σώματός μας ενεργοποιούνται οι λιπο-αποθήκες για να παραχθεί ενέργεια και έτσι επιτυγχάνεται τοπική απώλεια λίπους. Αυτό είναι πέρα για πέρα ψευδές. Δυστυχώς, οι περισσότεροι το αγνοούν και ταλαιπωρούνται κάνοντας κοιλιακούς για να χάσουν την κοιλιά ή απαγωγούς και γλουτιαίους για τα «ψωμάκια».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι τενίστες οι οποίοι αν και έχουν πιο γυμνασμένο το χέρι με το οποίο παίζουν δεν έχουν διαφορά στο υποδόριο λίπος στα δύο χέρια. Ο καλύτερος τρόπος είναι ο συνδυασμός αερόβιας και αναερόβιας άσκησης.

Πρακτικά τι μπορούμε να προτείνουμε;

Αυτό που είναι απαραίτητο σε πρώτη φάση είναι να αλλάξουμε το ισοζύγιο ενέργειας. Να χρησιμοποιήσουμε – κάψουμε περισσότερη από αυτή που λαμβάνουμε μέσω της τροφής έτσι ώστε ο οργανισμός να καταναλώσει/ χρησιμοποιήσει μέρος της αποθηκευμένης ενέργειας, από τις αποθήκες.
Απαιτείται, λοιπόν, αερόβια άσκηση τουλάχιστον 3-4 φορές την εβδομάδα για όχι λιγότερο από 45’ σε υπομέγιστη ένταση. Τέτοιου είδους ασκήσεις είναι το aerobic, το ποδήλατο, το τζόκινγκ. Το step μπορεί να βοηθήσει αλλά χρειάζεται προσοχή γιατί επιβαρύνει τα γόνατα. Μπορεί βέβαια να γίνει και συνδυασμός ασκήσεων. Η κολύμβηση ενδείκνυται μόνο για πολύ καλούς κολυμβητές.

Ταυτόχρονα, γυμνάζουμε τους μύες που βρίσκονται στις περιοχές που υπάρχει το πρόβλημα. Όταν χαθούν κάποια κιλά το σημείο εκείνο θα δείχνει σε πολύ καλύτερη κατάσταση καθώς θα έχουμε επιτύχει ενδυνάμωση των συγκεκριμένων μυών.

Στη συνέχεια, πρέπει να σκεφτούμε έξυπνα. Βάζουμε ως στόχο να γυμνάσουμε και τους μύες που βρίσκονται γύρω από την προβληματική περιοχή. Αν για παράδειγμα υπάρχει «σωσίβιο» αναπτύσσουμε τους μύες της πλάτης ώστε το πρόβλημα να φαίνεται μικρότερο. Αν υπάρχει στους γλουτούς ασκούμε τους μύες της κοιλιάς και των μηρών ενώ αν το πρόβλημα είναι στους μηρούς γυμνάζουμε τους γλουτιαίους.

Ποιο είναι το διάστημα που απαιτείται για να υπάρξει βελτίωση;

Σε αυτή την ερώτηση δεν μπορεί να δοθεί συγκεκριμένη απάντηση. Εξαρτάται από το μέγεθος του προβλήματος, την ηλικία, την συνέπεια του ασκούμενου, την διατροφή του κ.α. Μπορεί να απαιτηθεί ένα εξάμηνο ή και χρόνια. Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι δεν υπάρχουν μαγικοί και εύκολοι τρόποι και ότι βελτίωση μπορεί κανείς να δει μόνο με σωστή διατροφή, συνέπεια στην άσκηση και πάνω απ’ όλα υπομονή.

Ίσως μετά από όλα αυτά γίνεται αντιληπτό γιατί το θέμα αυτό είναι επίκαιρο όλες τις εποχές. Η άσκηση δεν είναι θέμα μόδας. Είναι πάνω απ’ όλα τρόπος ζωής.

Πηγή : http://www.nutrimed.gr