Ξεκίνησαν δειλά την εμφάνισή τους πριν από τρεις δεκαετίες περίπου, περισσότερο ως μόδα παρά ως ανάγκη, αλλά η εξάπλωσή τους την τελευταία δεκαετία είναι ραγδαία! Ο λόγος για τα light τρόφιμα, που πολλοί προτιμούν συστηματικά στη διατροφή τους και άλλοι τα αποφεύγουν κυρίως γιατί δεν θέλουν να «κάνουν έκπτωση» στη γεύση. Γράφει, η Βίκυ Πυρογιάννη.
Όλοι, ωστόσο, αναρωτιούνται πώς παρασκευάζονται, αν πράγματι περιέχουν λιγότερες ή σε ορισμένες περιπτώσεις καθόλου θερμίδες, αν έχουν υποστεί περισσότερη επεξεργασία ή όχι.
Οι δύο βασικοί λόγοι για την εξάπλωση των light τροφίμων είναι αφενός η ανάγκη μείωσης των συνολικών θερμίδων που προσλαμβάνουμε ημερησίως (μιας και πλέον καίμε ελάχιστες θερμίδες λόγω της καθιστικής ζωής), και ο δεύτερος και ίσως σημαντικότερος η εξέλιξη της επιστήμης της τεχνολογίας τροφίμων. Αυτό που παλιά μπορεί να φάνταζε δύσκολο, όπως το πώς θα μειωθούν τα λιπαρά ή η ζάχαρη σε ένα προϊόν, σήμερα είναι απλή ρουτίνα για τους τεχνολόγους τροφίμων.
Αλλά ας δούμε τι είναι και πώς φτιάχνονται από τη βιομηχανία τροφίμων τα light προϊόντα. Καταρχάς πρέπει να γνωρίζουμε ότι για να μπορεί ένα τρόφιμο να φέρει τον ισχυρισμό «light» θα πρέπει να είναι τουλάχιστον κατά 30% μειωμένο σε θερμίδες, ή/ και λιπαρά, ή/ και σάκχαρα. Συνεπώς, για τα περισσότερα τρόφιμα η λέξη light δεν σημαίνει «καθόλου θερμίδες», αλλά ότι έχει λιγότερες θερμίδες σε σχέση με το κανονικό.
Ο πιο απλός τρόπος για να το ελέγξει κάποιος αυτό είναι να συγκρίνει τις διατροφικές ετικέτες του κανονικού vs του light τροφίμου. Εξαίρεση αποτελούν τα light ροφήματα, όπως τα αναψυκτικά και τα κρύα ροφήματα τσαγιού, στα οποία η ζάχαρη μπορεί να αντικατασταθεί πλήρως από ολιγοθερμιδικά γλυκαντικά και έτσι να έχουν πράγματι μηδενικές θερμίδες (π.χ. με 1-3 θερμίδες).
Όσον αφορά στην παρασκευή τους, οι διάφορες κατηγορίες light τροφίμων απαιτούν και διαφορετική τεχνική. Για παράδειγμα, στην περίπτωση των light γαλακτοκομικών (π.χ. γάλα 0% ή 1,5%), αφαιρείται μέρος ή το σύνολο των λιπαρών με μια απλή διαδικασία, στην οποία διαχωρίζονται τα λιπαρά μέρη του γάλακτος από το υπόλοιπο προϊόν, κάτι που σε απλή κλίμακα γίνεται και όταν βράζουμε το γάλα στο σπίτι και σχηματίζεται πέτσα. Αντίστοιχα, το γιαούρτι και τα τυριά με χαμηλότερα λιπαρά έχουν ως πρώτη ύλη το μερικώς αποβουτυρωμένο γάλα.
Στα γλυκίσματα, παγωτά, επιδόρπια και άλλα τρόφιμα με γλυκιά γεύση, η τυπική τεχνική που χρησιμοποιείται είναι η χρήση γλυκαντικών χωρίς θερμίδες (π.χ. στέβια, σουκραλόζη, ακεσουλφάμη, ασπαρτάμη, και παλιότερα η σακχαρίνη) στη θέση της ζάχαρης. Τα γλυκαντικά αυτά χρησιμοποιούνται σε ελάχιστες ποσότητες γιατί είναι εκατοντάδες φορές πιο γλυκά από τη ζάχαρη, οπότε με τη χρήση τους μειώνονται και οι συνολικές θερμίδες του τροφίμου. Φυσικά, με εξαίρεση τα ροφήματα που αναφέραμε πιο πάνω, τα διάφορα στερεά τρόφιμα εξακολουθούν να περιέχουν άλλα συστατικά που παρέχουν θερμίδες, όπως π.χ. αλεύρι και λάδι σε ένα κέικ χωρίς ζάχαρη, βούτυρο κακάο στη σοκολάτα κτλ, οπότε δεν μηδενίζονται οι συνολικές τους θερμίδες, απλά είναι λιγότερες.
Κάποιες φορές η επιλογή των light είναι απαραίτητη, όπως από ένα άτομο με διαβήτη ή αυξημένη χοληστερόλη, άλλες φορές πάλι βοηθούν σε μία δίαιτα αδυνατίσματος, ενώ υπάρχουν και αυτοί που τους αρέσει περισσότερο η γεύση τους. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν ένα προϊόν είναι light θέλει μέτρο στην κατανάλωσή του. Αλλά και για αυτούς που δεν αγαπούν καθόλου τη γεύση των light, η λύση είναι η κατανάλωση των κλασικών προϊόντων αλλά σε μικρότερη ποσότητα.
Πηγή : http://www.nutrimed.gr