Είναι γνωστό ότι το ανοσοποιητικό μας σύστημα αποτελεί τη φυσική ασπίδα, το μοναδικό φυσικό όπλο κατά της επιθετικής κι επικίνδυνης δράσης των μικροβίων. Η δράση του ξεκινά από έντερο που συγκεντρώνει περίπου το 60% της συνολικής ανοσολογικής προστασίας του οργανισμού. Η προστατευτική του δράση οφείλεται κατά κύριο λόγο στην παρουσία ευεργετικών μικροοργανισμών (προβιοτικών) που δρουν ανοσοκατασταλτικά. Διάφορες έρευνες έχουν αναδείξει την αξία τροφών πλούσιων σε προβιοτικούς μικροοργανισμούς, όπως το κεφίρ, το γιαούρτι και το τυρί, στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού μηχανισμού του οργανισμού μας. Η βιταμίνη Α, η χολίνη και τα λιπαρά βραχείας αλύσου (SCFAs) έχουν επίσης συσχετιστεί με την ενδυνάμωση των επιθηλιακών κυττάρων, ενισχύοντας έτσι την προστατευτική δράση του γαστρεντερικού συστήματος.

Παράλληλα, όμως, με το έντερο, στο αίμα υπάρχουν δύο βασικές ομάδες κυττάρων που «μάχονται» τους επικίνδυνους μικροοργανισμούς που έχουν διεισδύσει, είτε με άμεση «επίθεση» (λεμφοκύτταρα ή Τ – κύτταρα), είτε έμμεσα (αντισώματα). Επίσης, υπάρχουν κι άλλες κατηγορίες ανοσοκατασταλτικών κυττάρων, όπως τα μακροφάγα και τα ουδετερόφυλλα κύτταρα, με εξειδικευμένες δράσεις στην καταστροφή και απομάκρυνση του «εισβολέα». Όπως γίνεται κατανοητό, το σώμα μας διαθέτει έναν ολόκληρο στρατό, με εξειδικευμένους πολεμιστές, ώστε να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους καταστάσεις. Μπορεί όμως η διατροφή να βελτιώσει τον πληθυσμό και την αποτελεσματικότητα του αμυντικού μας μηχανισμού;
 
Φαίνεται πως ναι. Παρατηρήσεις σε πληθυσμούς έδειξαν ότι αυτοί που κατανάλωναν συγκεκριμένες τροφές μπορεί να ευεργετηθούν περισσότερο, σε σχέση με άλλους που δεν τις καταναλώνουν. Για παράδειγμα, σε περιοχές της Κρήτης παρατηρήθηκε ότι οι άνθρωποι που κατανάλωναν αφεψήματα φασκόμηλου, δίκταμου και θυμαριού είχαν πολύ χαμηλή νοσηρότητα και μικρότερες επιπτώσεις κρυολογήματος ή γρίπης. Η μελέτη των ερευνητών του Πανεπιστημίου Κρήτης, που δημοσιεύτηκε στο διεθνούς κύρους περιοδικό Lancet ανέδειξε την ευεργετική δράση επιλεγμένων αρωματικών βοτάνων στις λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού. Στην επακόλουθη, τώρα, ερώτηση, πού μπορεί να οφείλεται η ευεργετική αυτή δράση, η απάντηση δεν είναι εύκολη. Βιταμίνες όπως η C, θειαμίνη, ριβοφλαβίνη, κλάσματα τοκοφερολών, καθώς επίσης το σελήνιο, ο σίδηρος και ο ψευδάργυρος είναι μεταξύ των στοιχείων που πιθανότατα σχετίζονται με τα θετικά οφέλη στην τόνωση του ανοσοποιητικού. Έτσι το ερευνητικό ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στην αναζήτηση των μηχανισμών που αυτές οι ουσίες εμπλέκονται στην τόνωση του ανοσοποιητικού. Η βιταμίνη C, για παράδειγμα, δρα σίγουρα προληπτικά ενισχύοντας τη δράση των φαγοκυττάρων και των λεμφοκυττάρων, ενώ διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι μπορεί να μειώσει τη διάρκεια και την ένταση των συμπτωμάτων της ίωσης. (Καλές πηγές είναι τα πορτοκάλια, το ρόδι, το μπρόκολο, το ακτινίδιο). Η θειαμίνη και η ροβοφλαβίκνη έχουν συσχετισθεί με μειωμένη δράση λεμφοκυττάρων και φαγοκυττάρων, ενώ έλλειψη Β5 φαίνεται να οδηγεί σε μειωμένα επίπεδα αντισωμάτων στο αίμα (δημητριακά ολικής άλεσης, φρούτα, λαχανικά και ξηροί καρποί, κυρίως αμύγδαλα και φιστίκια). Επιπλέον, η έλλειψη της βιταμίνης Ε προκαλεί μειωμένη δράση των αντισωμάτων και λεμφοκυττάρων ( ελαιόλαδο και ξηροί καρποί), ενώ στον αντίποδα, ο σίδηρος, το σελήνιο και ο ψευδάργυρος ενισχύουν τη δράση των αντισωμάτων και φαίνεται να διεγείρουν τη δράση διαφόρων ανοσοκατασταλτικών κυττάρων ( κόκκινο κρέας, όσπρια, θαλασσινά, μανιτάρια). 

Πηγή : http://www.nutrimed.gr