Η θέση της γλυκιάς γεύσης και ο τρόπος ενσωμάτωσής της στη ζωή όσων θέλουν να ελέγξουν το βάρος τους ή των ατόμων με διαβήτη αποτέλεσε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ομιλίες στο 2ο Πανελλήνιο Συνέδριο για το Σακχαρώδη Διαβήτη και τα Μεταβολικά Νοσήματα, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στα τέλη Απριλίου.

Η ομιλία που είχε ως θέμα “Ο ρόλος των ολιγοθερμιδικών γλυκαντικών υλών στο σωματικό βάρος και το γλυκαιμικό έλεγχο” ξεκίνησε ορίζοντας την ανάγκη και το σκοπό δημιουργίας των γλυκαντικών υλών. Όπως αναφέρεται και στην νομοθεσία, οι «γλυκαντικές ύλες» αποτελούν συστατικά των τροφίμων τα οποία δημιουργήθηκαν και χρησιμοποιούνται στα τρόφιμα και τα ροφήματα αντί της ζάχαρης ή άλλων γλυκαντικών με σκοπό να μειώσουν τις θερμίδες που περιέχονται στα τρόφιμα και παράλληλα να δώσουν γλυκιά γεύση. Μάλιστα τις κατατάσσουμε σε δύο μεγάλες κατηγορίες: τις γλυκαντικές ύλες όγκου όπως η ξυλιτόλη ή μαννιτόλη κ.α. που περιέχονται σε τρόφιμα όπως τσίχλες ή καραμέλες, και στις γλυκαντικές ύλες έντονης γλυκύτητας (ολιγοθερμιδικές γλυκαντικές ύλες) όπως η ασπαρτάμη, η ακεσουλφάμη Κ, το κυκλαμικό οξύ, η σουκραλόζη και οι γλυκοζίτες στεβιόλης (στέβια), οι οποίες χρησιμοποιούνται για την παρασκευή τροφίμων όπως γιαούρτια, παγωτά ή γλυκά και ροφημάτων όπως αναψυκτικά σε αντικατάσταση της ζάχαρης, ώστε να δώσουν γλυκιά γεύση χωρίς θερμίδες.

Στη συνέχεια, έγινε αναφορά στην ασφάλεια των γλυκαντικών υλών, ενός θέματος που κατά καιρούς απασχολεί την κοινή γνώμη αλλά όπως ακούσαμε αποτελεί θέμα μεγάλης σημασίας και για τις αρμόδιες αρχές, εφόσον οι αρμόδιοι φορείς ασφάλειας τροφίμων σε πάνω από 100 χώρες ανά τον κόσμο όπως η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA), ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) και η Κοινή Επιτροπή για τα Πρόσθετα Τροφίμων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και του Παγκόσμιου Οργανισμού Γεωργίας (JEFCA WHO/FAO), έχοντας εξετάσει εκατοντάδες καλοσχεδιασμένες μελέτες και επανεξετάζοντας ανά τακτά χρονικά διαστήματα οποιαδήποτε νέα ερευνητικά δεδομένα έρχονται στο φως και αφορούν στην ασφάλεια των γλυκαντικών υλών, έχουν καταλήξει ότι η κατανάλωση ολιγοθερμιδικών γλυκαντικών είναι ασφαλής, εφόσον καταναλώνονται μέσα στα αποδεκτά όρια ασφαλούς κατανάλωσης (Αποδεκτή Ημερήσια Πρόσληψη). Μάλιστα, η Αποδεκτή Ημερήσια Πρόσληψη για το κάθε γλυκαντικό, δηλαδή η μέγιστη ποσότητά του που μπορεί να καταναλώνει ένας άνθρωπος καθημερινά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, χωρίς να επιφέρει αρνητικές συνέπειες στον οργανισμό είναι τόσο υψηλή, που είναι αδύνατο επι του πρακτέος στα πλαίσια μιας ισορροπημένης διατροφής να αγγίξει κάποιος αυτές τις ποσότητες. Η έγκυρη ενημέρωση του καταναλωτικού κοινού, το οποίο πέφτει θύμα παραπληροφόρησης σχετικά με τον κίνδυνο των γλυκαντικών υλών, όπως ακούσαμε, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την αρμονική συνεργασία της επιστημονικής κοινότητας και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ώστε ο τρόπος που ερμηνεύονται τα ερευνητικά δεδομένα να είναι τέτοιος ώστε να σκιαγραφείται η αντικειμενική πραγματικότητα.

Όσον αφορά στη χρήση των γλυκαντικών υλών έντονης γλυκύτητας από τα άτομα με διαβήτη, φαίνεται πως οι γλυκαντικές ύλες έντονης γλυκύτητας αποτελούν ένα σημαντικό εργαλείο στη διατροφή των διαβητικών το οποίο μπορεί να εξασφαλίσει τη γλυκιά γεύση στο διαιτολόγιό τους, αντικαθιστώντας τη ζάχαρη, στα πλαίσια μιας ισορροπημένης διατροφής. Η ασφαλής χρήση των γλυκαντικών υλών χαμηλής γλυκύτητας όπως η ασπαρτάμη, η ακεσουλφάμη Κ, η σουκραλόζη και οι γλυκοζίτες της στέβια από του διαβητικούς αποτελεί και επίσημη θέση στις συστάσεις τόσο της Αμερικάνικης Διαβητολογικής Εταιρείας όσο και του Αμερικάνικου Διαιτολογικού Συλλόγου.

Πηγή : http://www.nutrimed.gr