Τα εμβόλια περιέχουν τμήματα του λοιμογόνου παράγοντα ή και ολόκληρο τον λοιμογόνο παράγοντα που έχουν υποστεί ειδική επεξεργασία έτσι ώστε να μην προκαλούν νόσο, αλλά να κινητοποιούν το αμυντικό σύστημα προς παραγωγή αποτελεσματικών αντισωμάτων, λεμφοκυττάρων. Ο αγώνας δρόμου για την παρασκευή εμβολίου για τον Η1Ν1, ήταν επιβαλλόμενος μετά την εμφάνιση της νέας γρίπης, διότι παρά την ήπια διαδρομή της στην πλειοψηφία των κρουσμάτων, υπήρξε και πλειάδα περιστατικών με δυσμενή εξέλιξη. Παρόλα αυτά, μετά την κυκλοφορία του εμβολίου και παρά τις συστάσεις των περισσότερων επίσημων υγιειονομικών αρχών, υπήρξε μειωμένη ανταπόκριση από το κοινό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και στις ΗΠΑ, όπου διανέμονται από την αρχή της παρασκευής του εμβολίου οι πιο «καθαρές» ποικιλίες του, μόνο μία μειονότητα των αμερικανών έχει εμβολιαστεί, παρά την έντονη κινητοποίηση των επίσημων υγιειονομικών αρχών και των ιατρών που καθορίζουν τις επίσημες κατευθυντήριες οδηγίες.
Είναι κοινή η παρατήρηση, για τους μάχιμους κλινικούς ιατρούς σε όλο τον κόσμο, ότι στην κλινική πράξη τα εμβόλια της γρίπης παρουσιάζουν μικρή αποτελεσματικότητα, αναφορικά με την πρόληψη σοβαρών επιπλοκών. Αυτός είναι εξάλλου ένας από τους βασικούς λόγους που το εμβόλιο της κοινής γρίπης δεν εφαρμόζεται παραδοσιακά μαζικά σε καμία χώρα.
Το 2007 το έγκυρο ιατρικό περιοδικό Lancet Infect Dis. Oct 7(10):658-66, θέτει σε αμφισβήτηση ακόμη και την σκοπιμότητα της εφαρμογής του εμβολίου της γρίπης σε ομάδες υψηλού κινδύνου που παραδοσιακά εφαρμόζεται, δημοσιεύοντας δεδομένα από πρόσφατη έρευνα των SIMONSEN AND AL από το ΑRCHIVES INTERNAL MEDICINE: Mortality benefits of influenza vaccination in elderly people: an ongoing controversy. Στη μεγάλη αυτή επιδημιολογική έρευνα οι ερευνητές αναλύουν όλους τους θανάτους των ηλικιωμένων στις ΗΠΑ από το 1968 έως το 2001. Στην χώρα αυτή ο εμβολιασμός για την γρίπη γενικεύτηκε ήδη από το 1980, στον ηλικιωμένο πληθυσμό των ΗΠΑ. Οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι ενώ ο εμβολιασμός για την γρίπη γενικεύτηκε στους ηλικιωμένους, αυτό δεν οδήγησε σε αντίστοιχη πτώση της θνησιμότητας από την γρίπη στην ομάδα αυτή. Οι ηλικιωμένοι δηλαδή που κατεξοχήν αναμένονταν να προστατευτούν, δεν προστατεύτηκαν.
Ένα χρόνο μετά την εμφάνιση του νέου ιού γρίπης, έχουμε σήμερα αρκετά δεδομένα. Αναλύσεις αναφορικά με το profile των ατόμων που κινδυνεύουν να πάθουν σοβαρές επιπλοκές αναδεικνύουν σαφώς ότι πρόκειται κυρίως για άτομα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Συγκεκριμένα βάσει των μελετών που έχουμε από πολλές διαφορετικές χώρες, ενώ οι ηλικίες που παρουσιάζουν σοβαρές επιπλοκές είναι κατά κανόνα νέα άτομα μέσης ηλικίας εικοσιπέντε – πενήντα ετών, τα άτομα αυτά:
1. 70-93% ανάλογα με την χώρα και τη μελέτη είχαν νόσημα υψηλού κινδύνου περιλαμβανομένης και της κύησης
2. Είχαν μέσο ΒΜΙ (δείκτη μάζας σώματος) άνω του 30
3. Η διάγνωση της νόσου είχε εξαιρετικά καθυστερήσει με αποτέλεσμα να λάβουν την ενδεικνυόμενη αντιική θεραπεία μετά το 48ωρο από την έναρξη των συμπτωμάτων.