Η όρεξη είναι το αίσθημα επιθυμίας για φαγητό, το οποίο ρυθμίζεται από υποθαλαμικά, σε συνδυασμό με ανώτερα φλοιώδη κέντρα.
Η ανορεξία μπορεί να αφορά όλα ή ορισμένα φαγητά. Η ελάττωση της όρεξης μπορεί να συνοδεύει ή όχι άλλα συμπτώματα. Οι πάσχοντες παρουσιάζουν ελάττωση του μεγέθους, του αριθμού ή της σύστασης των γευμάτων που καταναλώνουν στην καθημερινότητα.
Παροδική ανορεξία είναι συνήθης σε μία πληθώρα οξέων νοσημάτων (π.χ. ιώσεις, γαστρεντερίτιδες, αγχώδη σύνδρομα) και δεν έχει επιβλαβή αποτελέσματα για τον οργανισμό. Όταν ωστόσο παρατείνεται, μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική απώλεια βάρους και διαταραχές από ελλείψεις σημαντικών ουσιών. Απώλεια βάρους, μυϊκή ατροφία, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, συμπτώματα αβιταμινώσεων (π.χ. ξηροδερμία και θολερότητα επιπεφυκότων από έλλειψη βιταμίνης Α, παραισθησίες, αναιμία και δερματίτιδες από έλλειψη βιταμινών Β), δερματικές αλλοιώσεις, οφθαλμολογικά προβλήματα, διαταραχές εμμήνων κύκλων στις γυναίκες, μπορεί να εμφανιστούν. Παρατεινόμενα ψυχιατρικά σύνδρομα, η νευρική ανορεξία, χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα, χρόνια λοιμώδη, ορμονικές διαταραχές, καρκινώματα, ηπατικά νεφρικά καρδιακά γαστρεντερικά μεταβολικά νοσήματα και φάρμακα είναι ανάμεσα στα αίτια που ευθύνονται για την εγκατάσταση χρονίζουσας ανορεξίας. Σπανίως αλλοιώσεις των εγκεφαλικών κέντρων της όρεξης από υποκείμενα νοσήματα ευθύνονται για την ανορεξία.
ΝΕΥΡΟΓΕΝΗΣ ΑΝΟΡΕΞΙΑ
Η νευρογενής ανορεξία είναι ένα σύνδρομο άγνωστης αιτιολογίας, όπου υπάρχει ανορεξία και άρνηση λήψης τροφής, λόγω διαταραχής της αντίληψης της εικόνας του σώματος και φόβου παχυσαρκίας. Αποτελεί την πιο συχνή αιτία χρονίζουσας ανορεξίας σε εφήβους και ιδιαίτερα γυναίκες. Τα άτομα αυτά είναι ευαίσθητα, τελειοθηρικά, με διαταραχές στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Χρησιμοποιούν πολλές φορές καθαρτικά και προκαλούν τα ίδια εμετό στον εαυτό τους, ενώ θέτουν αυστηρά όρια για το ιδανικό βάρος τους. Η νευρογενής ανορεξία προκαλεί στα άτομα αυτά απώλεια βάρους πάνω από 15% του αναμενόμενου για την ηλικία τους.
Οι ασθενείς παρουσιάζουν απώλεια βάρους και σημαντικές ελλείψεις ζωτικών για το σώμα ουσιών. Σε σοβαρές περιπτώσεις εμφανίζονται δυσανεξία στο ψύχος, βραδυκαρδία, υπόταση, υποθερμία, αναιμία, αύξηση ουρίας, διαταραχές ηλεκτρολυτών.
Η νοσηλεία είναι απαραίτητη σε αρκετά περιστατικά νευρογενούς ανορεξίας, προς σταθεροποίηση του οργανισμού. Η θεραπεία των ψυχολογικών προβλημάτων των ασθενών είναι απαραίτητη για την αποφυγή υποτροπής.