Οι μύκητες είναι μικροοργανισμοί που είναι ιδιαίτερα διαδεδομένοι στην φύση. Οι μύκητες δεν είναι πάντοτε βλαπτικοί για τον άνθρωπο. Αντιθέτως οι περισσότεροι είναι ή ωφέλιμοι για τον άνθρωπο (π.χ. ζυμομύκητες) ή δυνητικώς παθογόνοι, γίνονται δηλαδή παθογόνοι υπό ορισμένες συνθήκες. Η καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, η κατάχρηση αντιβιοτικών η νοσογόνος παχυσαρκία, ο διαβήτης, η χρήση κοινόχρηστων αντικειμένων, η υγρασία, οι πληγές, τα τσιμπήματα, η κακή διατροφή είναι οι πιο κοινοί παράγοντες που μετατρέπουν αβλαβείς υπό φυσιολογικές συνθήκες μύκητες σε βλαπτικούς για την υγεία μικροοργανισμούς.
Διαδεδομένες μυκητιάσεις είναι η λοίμωξη από κάντιντα η λοίμωξη από tinea nigra η λοίμωξη Tinea pedis η λοίμωξη από Tinea corporis η λοίμωξη από Tinea barbae η λοίμωξη από Tinea cruris η ονυχομυκητίαση. Οι μύκητες Cryptococcus, candida, pneumocystis, fusarium, histoplasma, coccidioides paracoccidioides προσβάλλουν βαθύτερα στρώματα ιστών.
Οι συνηθέστερες θέσεις των μυκητιάσεων είναι ο γυναικείος κόλπος, η ευαίσθητη περιοχή γύρω από τα γεννητικά όργανα, τα νύχια, τα πόδια, το δέρμα, το τριχωτό της κεφαλής. Συμπτώματα είναι η αλλοίωση του χρώματος της περιοχής, ο κνησμός, η ευθρυπτότητα, η τοπική καταστροφή του ιστού.
Στην περίπτωση βαθύτερων μυκητιάσεων τα συμπτώματα συνδέονται με το είδος του οργάνου που προσβάλλεται. Επί παραδείγματι επί οισοφαγικής προσβολής εμφανίζονται πόνος στην κατάποση ξινίλα, επί προσβολής του κόλπου κάψιμο έκκριση από τον κόλπο κνησμός γεννητικών οργάνων πόνος κατά τη συνουσία, επί προσβολής του πνεύμονα αναπνευστικά προβλήματα κοκ.
Σήμερα αρκετοί μύκητες είναι ανθεκτικοί σε αντιμυκητιασικά φάρμακα με αποτέλεσμα τη συχνή υποτροπή των μυκητιάσεων.
Οι κύριες αιτίες που ευθύνονται για την αύξηση των μυκητιάσεων κατά τα τελευταία χρόνια στον γενικό πληθυσμό είναι:
· Η αυξανόμενη επίπτωση της πλημμελούς αποστείρωσης εργαλείων και αντικειμένων που χρησιμοποιούνται σε χώρους όπως κομμωτήρια κουρεία κέντρα αισθητικής ιατρεία ξενοδοχεία για οικονομικούς συχνά λόγους.
· Η αυξημένη επίπτωση της παχυσαρκίας, της κακής διατροφής και του υψηλού σακχάρου στον ελληνικό πληθυσμό με ταυτόχρονη μείωση της συχνότητας διενέργειας σωστών ιατρικών προληπτικών ελέγχων.
· Η κατάχρηση αντισηπτικών και αντιβιοτικών που αλλοιώνουν την φυσιολογική χλωρίδα του δέρματος, του εντέρου και του γυναικείου γεννητικού συστήματος.
· Το υπερβολικό stress το οποίο συνδυαζόμενο με ορισμένους παράγοντες (π.χ. αύξηση σακχάρου) συντελεί σε σημαντική πτώση της ετοιμότητας του ανοσοποιητικού συστήματος.
Κατά την κλινική εξέταση στις περιπτώσεις μυκητιασικών λοιμώξεων ο σωστός ειδικός παθολόγος πρέπει οπωσδήποτε:
• Να διερευνά την επάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς
• Να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το μύκητα με την κατάλληλη θεραπεία που εξαρτάται από το είδος του μύκητα, το μέγεθος της προσβολής και την ποιότητα του ανοσοποιητικού συστήματος του πάσχοντος.