Το βάρος του σώματος καθορίζεται από την θερμιδική πρόσληψη του ατόμου, την ικανότητα απορρόφησης των θρεπτικών ουσιών των τροφών, το μεταβολικό ρυθμό του ατόμου και τις ενεργειακές του απώλειες. Με την πάροδο της ηλικίας, ο μεταβολισμός επιβραδύνεται, με αποτέλεσμα το βάρος του σώματος να αυξάνει έως την έκτη δεκαετία.
Μετά την περίοδο αυτή, το βάρος σταδιακά φθίνει, φαινόμενο που οφείλεται κυρίως σε παράγοντες, όπως μεταβολές στη σύσταση του σώματος (πχ ελάττωση ύψους, μυϊκής μάζας), απώλεια δοντιών, άνοια,ψυχολογικούς παράγοντες. Νοσήματα όπως παρατεινόμενα ψυχιατρικά σύνδρομα, η νευρική ανορεξία, χρόνια φλεγμονώδη νοσήματα, χρόνια λοιμώδη, ορμονικές διαταραχές, καρκινώματα, ηπατικά νεφρικά καρδιακά γαστρεντερικά μεταβολικά νοσήματα και φάρμακα ενδέχεται να συντελούν στην εμφάνιση ανορεξίας του ηλικιωμένου.
Η προκαλούμενη απώλεια βάρους οδηγεί σε σύνδρομα κόπωσης, ατονία, αδυναμία. Σε σοβαρές περιπτώσεις προσβάλλονται πρακτικά όλα τα όργανα. Καθώς αναπτύσσεται σοβαρή ένδεια πρωτεΐνης ή θερμίδων ελαττώνεται η ηπατική σύνθεση πρωτεϊνών του ορού, ελαττώνονται οι κυκλοφορούμενες στο αίμα πρωτεΐνες, μειώνεται η καρδιακή παροχή, ατροφούν οι μύες καρδιάς αναπνευστικού συστήματος, ατροφεί ο βλεννογόνος του γαστρεντερικού σωλήνα, καταστέλλεται το ανοσοποιητικό σύστημα, ανεπαρκεί το πάγκρεας, παθολογικές διαταραχές που μπορεί να αποβούν άμεσα μοιραίες για τον ηλικιωμένο ασθενή, λόγω και των επιπρόσθετων φθορών από την ηλικία.
Σήμερα υπάρχουν αποτελεσματικά φάρμακα για την γεροντική ανορεξία. Η ταχεία ιατρική παρέμβαση έχει ζωτική σημασία. Σπανιότερα απαιτείται νοσοκομειακή νοσηλεία.