Η πρόσληψη της τροφής στον άνθρωπο ρυθμίζεται υπό φυσιολογικές συνθήκες από το αίσθημα της όρεξης σε συνδυασμό με δυνάμεις που συνδέονται με τη συνήθεια, την εκπαίδευση, τις πρώιμες εγγραφές.
Κέντρα του εγκεφάλου που λαμβάνουν μηνύματα μέσω πολλαπλών νευρικών οδών από την περιφέρεια (π.χ. κενός στόμαχος, χαμηλή διαθεσιμότητα μεταβολικών ουσιών) είναι υπεύθυνα για την όρεξη. Πολλαπλοί γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες αλληλεπιδρούν στο υγιές άτομο. Σημαντικός είναι ο ρόλος της λεπτίνης, μίας πρωτεΐνης που εκφράζεται στο λιπώδη ιστό και δρα σε κέντρα του εγκεφάλου που ρυθμίζουν την όρεξη.Ορισμένες φυσιολογικές καταστάσεις, όπως η κύηση, μπορεί να προκαλέσει παροδική αύξηση της όρεξης, λόγω πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων των ορμονών με αντανακλαστικά του σώματος που ρυθμίζουν την όρεξη.
Η βουλιμία χαρακτηρίζεται από επεισόδια υπερφαγίας, συχνά γλυκισμάτων και φαγητών πλούσιων σε λίπος, σε χρονίζουσα βάση. Στον πάσχοντα μπορεί να υπάρχει διαταραχή της αίσθησης της όρεξης, ενδέχεται ωστόσο οι βουλιμικές κρίσεις να έχουν ως πηγή αποκλειστικά το stressτην κατάθλιψη την ανία.
Ο πάσχων συχνά καταφεύγει στο ψυγείο τη νύχτα, τρώγοντας μεγάλες ποσότητες υπερθερμιδικών γευμάτων. Άλλες φορές δεν μπορεί να συγκρατήσει την βουλιμία του σε οικογενειακές ή κοινωνικές συνεστιάσεις τρώγοντας τεράστιες ποσότητες τροφών που του δημιουργούν ξινίλα φούσκωμα ή εμετό. Συχνά ωστόσο γίνεται τεχνητή πρόκληση εμέτων, χρήση καθαρτικών ή διουρητικών. Περίοδοι νηστείας προετοιμάζουν το επόμενο βουλιμικό επεισόδιο.
Τα αίτια των βουλιμικών επεισοδίων είναι:
1. Οργανικά νοσήματα και φάρμακα:
Ο κατάλογος των οργανικών νοσημάτων και παραγόντων που προκαλούν παθολογική αύξηση της όρεξης, είναι μακρύς. Οποιοσδήποτε παθολογικός παράγοντας, που διαταράσσει τα εγκεφαλικά κέντρα της όρεξης ή τις συνδέσεις τους με την περιφέρεια μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη όρεξη ή πείνα. Ο αυξημένος ερεθισμός αντανακλαστικών της όρεξης λόγω νοσημάτων στην περιφέρεια ή αυξημένων ορμονικών δράσεων μπορεί επίσης να προκαλέσει αυξημένη όρεξη. Χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι της κατηγορίας είναι ορισμένες πεπτικές διαταραχές, οι διαταραχές του θυρεοειδούς, νοσήματα του υποθαλάμου, η χρόνια χρήση κορτιζόνης.
2. Stress, ψυχολογικά νοσήματα: Το υπερβολικό άγχος και ποικίλα ψυχιατρικά νοσήματα (π.χ. κατάθλιψη, αυτοκτονικός ιδεασμός), προκαλούν βουλιμικές κρίσεις.
Οι διαταραχές συμπεριφοράς που αφορούν τη σχέση του ατόμου που πάσχει από stress με το φαγητό βαίνει αυξανόμενη σήμερα. Οι διαταραχές αυτές εκτός από τους ψυχίατρους απασχολούν σημαντικά και τους παθολόγους λόγω των βλαπτικών επιπτώσεων σε ποικίλα οργανικά συστήματα που απορρέουν από τις διαταραχές αυτές.
3. Συνδυασμός παραγόντων χωρίς συγκεκριμένο οργανικό ή ψυχολογικό υποκείμενο υπόστρωμα, όπως αυξημένη ψυχολογική ευαισθησία, διαταραχές της λειτουργίας της σεροτονίνης του σώματος, διαταραχή στην απελευθέρωση της χολοκυστοκινίνης από το έντερο. Οι περισσότεροι ασθενείς ανήκουν στην κατηγορία αυτή.
Ανεξαρτήτως αιτιολογίας, είναι συχνή η αποδιοργάνωση των οργανικών συστημάτων λόγω της υπερφαγίας, οι διαταραχές χοληστερίνης, του ουρικού οξέος, του σακχάρου, τα στομαχικά προβλήματα, η στυτική δυσλειτουργία, οι διαταραχές στην επάρκεια της κυκλοφορίας του αίματος,οι διαταραχές του βάρους και της εικόνας του σώματος.
Οι ολέθριες συνέπειες της χρήσης καθαρτικών διουρητικών και της τεχνητής πρόκλησης εμέτων διαρροιών
Οι πάσχοντες συχνά διακατέχονται από την λανθασμένη αντίληψη ότι η τεχνητή πρόκληση εμέτων και διαρροιών με χρήση καθαρτικών ή εμετικών μπορούν να λειτουργήσουν ως αντίβαρο στην υπερφαγία. Ωστόσο με τις πρακτικές αυτές προκαλούνται παρενέργειες οι οποίες απορρέουν τόσο από την αθρόα και βίαιη εξαγωγή του περιεχομένου του εντέρου και του στομάχου, όσο και από τα φάρμακα αυτά καθαυτά. Διαταραχές ηλεκτρολυτών, άνοδος της παγκρεατικής αμυλάσης, διαταραχές εμμήνου ρήσεως, ρήξη οισοφάγου ή στομάχου, γαστρεντερικές διαταραχές, οιδήματα, αύξηση αλδοστερόνης, σύνδρομα κόπωσης είναι παθολογικά προβλήματα, που ενίοτε χρήζουν νοσηλείας. Ορισμένοι προβαίνουν και σε λήψη διουρητικών με αποτέλεσμα προβλήματα αφυδάτωσης.
Η σύγχρονη ιατρική προσέγγιση χρησιμοποιεί φάρμακα θεραπείας και αποκατάστασης των υποκείμενων παθολογικών παραγόντων, που προκαλούν την βουλιμία και φάρμακα αποκατάστασης της αποδιοργάνωσης των οργανικών συστημάτων, που προκαλείται από την βουλιμία.
Η ψυχολογική θεραπεία συμπεριφοράς (behavioraltherapy) έχει σημαντική θέση σε περιπτώσεις ψυχογενούς βουλιμίας ή σε καταστάσεις βουλιμίας με αυξημένη ψυχολογική ευαισθησία.