Σχεδόν σε κάθε χώρα διαπιστώνεται πως το ποσοστό του πληθυσμού ηλικίας μεγαλύτερης των 60 ετών, αυξάνεται γρήγορα, συγκριτικά με κάθε άλλη ηλικιακή ομάδα. Αυτό αποτελεί συνέπεια της αύξησης του προσδόκιμου ζωής, αλλά και της συνεχούς μείωσης του ποσοστού των γεννήσεων ανά τον κόσμο. Η γήρανση του πληθυσμού ανασκοπείται σήμερα ως αποτέλεσμα της επιτυχούς πολιτικής που ακολουθήθηκε για τη δημόσια υγεία και την κοινωνικο-οικονομική ανέλιξη γενικότερα, αποτελεί όμως μια διαρκή πρόκληση για δυνητική και διαρκή αναπροσαρμογή της κοινωνίας αλλά και των κατά τόπους κοινοτήτων, με στόχο τη βελτίωση των υπηρεσιών που τίθενται στην υπηρεσία των ευαίσθητων και ταυτόχρονα ευπαθών ομάδων, όπως είναι η τρίτη ηλικία, αλλά και την ασφαλέστερη κοινωνικοποίησή τους, με στόχο την ευεξία πνευματική, ψυχική και σωματική.
Με αυτό τον τρόπο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας το 1999, εγκαινίασε μια παγκόσμια εκστρατεία, με την ονομασία «Active Ageing», με κύριο στόχο την ανάδειξη των προτερημάτων της υγείας αλλά και της καλύτερης ποιότητας ζωής των ηλικιωμένων, με σαφή αντίκτυπο στο άτομο αλλά και στην κοινωνία συνολικότερα. Κατόπιν, κατά τη διάρκεια της 2ης Συνεδρίασης των Ηνωμένων Εθνών με θέμα την Τρίτη Ηλικία που έλαβε μέρος στην Ισπανία (Μαδρίτη-2002), η εκστρατεία αυτή ενημέρωσης έλαβε σάρκα και οστά και υιοθετήθηκε ως πλαίσιο πολιτικής στρατηγικής από τα κράτη, με ταυτόχρονη διανομή και έντυπου πλέον υλικού, καθώς και διαρκούς ενημέρωσης από εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό (Γεροντολόγοι), με τίτλο «Health and Ageing». Είναι γεγονός, πως η Τρίτη Ηλικία, αποτελεί γενικότερα, μια ευπαθή ομάδα πληθυσμού, που χαρακτηρίζεται από πολλά συνυπάρχοντα προβλήματα πνευματικής, σωματικής αλλά και ψυχικής υγείας (συνοσηρότητες), με την πολυφαρμακία αλλά και την πολυπλοκότητα να κυριαρχούν ως επί το πλείστον. Η αδήριτη, λοιπόν, ανάγκη εξεύρεσης λύσεων, είχε ως αποτέλεσμα την ευρύτερη διάδοση της ειδικότητας της γηριατρικής, που εδώ και χρόνια υπάρχει σε όλα τα προηγμένα κράτη. Κύριος στόχος, η καλύτερη δυνατή προσέγγιση των ηλικιωμένων καθώς και η εξεύρεση άμεσων λύσεων για την ευπαθή αυτή ηλικιακή ομάδα, με στόχο το μικρότερο δυνατό κόστος για το σύστημα υγείας γενικότερα, αλλά και την εξασφάλιση μιας καλύτερης ποιότητας ζωής για το άτομο ειδικότερα. Σημειωτέον δε, πως στην Ελλάδα ακόμη δεν γνωρίζουμε ευρέως τη γεροντολογία ως επιστήμη, ενώ η γηριατρική τα τελευταία 10 χρόνια, βρίσκεται ακόμη στις καλένδες, υπό διερεύνηση από τα αρμόδια υπουργεία, για το αν εξυπηρετεί ή όχι το Εθνικό Σύστημα Υγείας, έστω ως απλή εξειδίκευση της ιατρικής παθολογίας.
Συχνά προβλήματα στην Τρίτη ηλικία, είναι τα Καρδιαγγειακά Νοσήματα, η Υπέρταση, ο Διαβήτης, τα Νεοπλάσματα, η Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, οι Παθήσεις του Μυοσκελετικού, όπως αρθρίτιδες και οστεοπόρωση, οι Νοητικές Διαταραχές με κυριότερες την Ανοϊκή Συνδρομή και την Κατάθλιψη, η Έκπτωση της Όρασης αλλά και της Ακοής, οι Πτώσεις, η Χρόνια Νεφρική Νόσος, νοσήματα που στο σύνολό τους επηρεάζουν δυνητικά τη συνολική υγεία και ευεξία του ατόμου. Πολύ συχνά, μάλιστα απαιτούνται διαφορετικές ειδικότητες ιατρικού αλλά και παραϊατρικού προσωπικού (νοσηλευτές, φροντιστές, φυσικοθεραπευτές, εργοθεραπευτές), που καλούνται υπό την επίβλεψη του ειδικού (γηρίατρος-γεροντολόγος), να συνεισφέρουν στην καλύτερη και ταχύτερη αποκατάσταση και επανένταξη του ηλικιωμένου στην κοινωνία.
Στη Μεγάλη Βρετανία, ήδη από το Φεβρουάριο του 2009, ξεκίνησε μια προσπάθεια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού αλλά και των ιατρών για την άνοια. Κι αυτό γιατί διαπιστώθηκε πως 750.000 άτομα στη Μεγάλη Βρετανία, πάσχουν από άνοια, και οι προοπτικές μελέτες δείχνουν πως ο αριθμός αυτός θα διπλασιαστεί τα επόμενα τριάντα χρόνια. Η πολιτική στρατηγική, λοιπόν, άλλαξε με στόχο τη βελτίωση των υπηρεσιών υγείας, επικεντρωμένη κυρίως στην πρώιμη διάγνωση και την υψηλής ποιότητας θεραπεία και αντιμετώπιση σε οποιοδήποτε στάδιο της νόσου, ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής των ανοϊκών ασθενών αλλά και των φροντιστών τους ιδιαίτερα. Αν λάβουμε υπόψιν ότι το 2007, το κόστος ιατρονοσηλευτικής φροντίδας για την άνοια από τα ασφαλιστικά ταμεία, ξεπέρασε τα 17 δις αγγλικές λίρες και ότι το 2025 αναμένονται στο Ηνωμένο Βασίλειο περισσότερο από ένα εκατομμύριο ασθενείς με ανοϊκή συνδρομή, κυρίως λόγω της πληθυσμιακής γήρανσης, αντιλαμβανόμαστε όλοι το μέγεθος αλλά και την έκταση του φαινομένου, μόνον για ένα νόσημα. Απ’ την άλλη μεριά, μια αναδρομική μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα από το Πανεπιστήμιο του Leicester και συμπεριέλαβε 15277 άτομα, κατέδειξε ότι μόλις το 45% των ιατρών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, ήταν σε θέση να διαγνώσει την ανοϊκή συνδρομή σε πρώιμο στάδιο, μια ασθένεια που υποεκτιμάται δυστυχώς και στη χώρα μας, τόσο η ίδια όσο και οι συνέπειές της. Επίσης σημαντικό ήταν το εύρημα πως η έγκαιρη διάγνωση αλλά και η ορθή αντιμετώπιση, αποφέρουν κέρδος 6 δις αγγλικές λίρες το χρόνο στο κράτος. Άρα γίνεται αντιληπτό πόσο σημαντική είναι η εκπαίδευση των ιατρών για την έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία των αρρώστων αυτών. Το αν και κατά πόσο μας ενδιαφέρει ή όχι σαν Έθνος ή σαν σύνολο η γήρανση του πληθυσμού, θα το αφήσω απλά στην κρίση σας, παραθέτοντάς σας τις λεγόμενες ηλικιακές πυραμίδες, όσον αφορά τη χώρα μας την περίοδο που διανύουμε, αλλά και τις αντίστοιχες εκτιμήσεις για το έτος 2050 από τον Παγκόσμιο Οργανισμός Υγείας (WHO). Είναι βέβαιο πως η Ελλάδα γηράσκει ηλικιακά, κάτι που θα οδηγήσει σταδιακά σε μελλοντικές ανατροπές σε όλα τα επίπεδα, όπως το εργασιακό, το ασφαλιστικό, οι συντάξεις, αλλά και το εργατικό δυναμικό, προκαλώντας περαιτέρω ασφυκτική πίεση στα ασφαλιστικά ταμεία.
Πηγή : http://www.nutrimed.gr