Ιστορία

Η ιστορία της ξεκινά από τα αρχαία χρόνια, αλλά έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής την περίοδο πριν τη μικρασιατική καταστροφή στην Κωνσταντινούπολη. Γι’ αυτό και το όνομα της προέρχεται από την τούρκικη λέξη «πογάτσα». Την εποχή εκείνη αποτελούσε ένα έδεσμα, το οποίο μπορούσε να καταναλωθεί ως πρωινό, δεκατιανό ή απογευματινό ή να αποτελέσει και το κολατσιό των παιδιών στο σχολείο.

Μετά τη μικρασιατική καταστροφή το 1922, η μπουγάτσα έγινε γνωστή στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στις περιοχές που στεγάστηκαν οι περισσότεροι πρόσφυγες, όπως π.χ στη Μακεδονία. Με τα χρόνια η τέχνη της διαδόθηκε και εξελίχθηκε, ενώ σήμερα παρατηρούνται διαφορές ανά περιοχή, όσον αφορά τη παρασκευή της.

Σύσταση

Ουσιαστικά η διαφορά της μπουγάτσας συγκριτικά με τις υπόλοιπες πίτες έγκειται στην παρασκευή του φύλλου, το οποίο γίνεται με ειδικό αλεύρι στο οποίο προστίθεται νερό, αλάτι και ηλιέλαιο, ενώ για το άνοιγμα του χρησιμοποιείται φυτικό βούτυρο και λάδι, αντί για αλεύρι. Με αυτό τον τρόπο το φύλλο αποκτά την χαρακτηριστική τραγανή και «τριφτή» υφή, που το διαφοροποιεί από τις υπόλοιπες πίτες. Ωστόσο, το άνοιγμα του φύλλου με φυτικό βούτυρο αυξάνει κατά πολύ την περιεκτικότητα της μπουγάτσας σε λίπος.

Είδη

Στη βόρεια Ελλάδα χρησιμοποιούν το ίδιο φύλλο για να παρασκευάσουν μπουγάτσα με τυρί φέτα, σπανάκι, κιμά ή ακόμα και κρέμα σοκολάτας. Ωστόσο, η πιο γνωστή και αυτή με τις μεγαλύτερες «πωλήσεις» είναι η μπουγάτσα με κρέμα. Αξίζει να πούμε ότι για την παρασκευή της κρέμας απαιτείται αγελαδινό γάλα, σιμιγδάλι ψιλό, ζάχαρη, καλαμποκάλευρο και τριμμένη βανίλια.

Θρεπτική αξία

Είναι αρκετά δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια η σύσταση των διαφόρων ειδών μπουγάτσας σε θερμίδες και θρεπτικά συστατικά, μιας και η «συνταγή» διαφέρει από περιοχή σε περιοχή. Ωστόσο, με μια εκτίμηση, η μπουγάτσα με κρέμα παρέχει περίπου 275 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια προϊόντος, δηλαδή μία τυπική μερίδα 180 γραμμαρίων αποδίδει 500 θερμίδες.

Πηγή : http://www.nutrimed.gr