Τα κατάγματα του ισχίου των ενηλίκων, είναι ένα πολύ συχνό ορθοπαιδικό πρόβλημα, με το σύνολο των ετήσιων περιπτώσεων παγκοσμίως να φτάνει το 1,7 εκατομμύρια.

Και καθώς ο μέσος όρος ζωής και το προσδόκιμο επιβίωσης αυξάνει, υπολογίζεται ότι ο αριθμός των καταγμάτων αυτών θα τριπλασιαστεί τα επόμενα 50 χρόνια. Η συχνότητα και οι απόλυτοι αριθμοί των καταγμάτων αυτών, καθιστούν την αντιμετώπιση τους ένα μείζον υγειονομικό και κοινωνικο-οικονομικό πρόβλημα. Παρά την άριστη χειρουργική αποκατάσταση, μόνο το 60% των ασθενών αυτών επιβιώνουν πέραν του έτους, μετά το κάταγμα, ενώ από τους επιζώντες μόνο το 50% επανέρχεται στην πριν το κάταγμα λειτουργική κατάσταση. Η θνησιμότητα των ατόμων με κάταγμα του ισχίου παρά τις μέχρι τώρα προσπάθειες παραμένει υψηλότερη σε σχέση με τα άτομα του γενικού πληθυσμού.

Παρ’ όλα αυτά…
Σπάνια προβληματιζόμαστε για τη βέλτιστη διατροφική υποστήριξη τους. Η αντιμετώπιση αυτή όμως φαίνεται ότι είναι εσφαλμένη, καθώς πολυάριθμα ερευνητικά δεδομένα υποστηρίζουν ότι η σωστή περιεγχειρητική υποστήριξη και η σωστή διατροφική παρέμβαση κατά την αποκατάσταση συμβάλουν-καθοριστικά-σε ορισμένες περιπτώσεις στη μείωση των μετεγχειρητικών επιπλοκών όπως τα έλκη πίεσης, οι λοιμώξεις του αναπνευστικού και του ουροποιητικού και στη μείωση της παρατεταμένης νοσηλείας. Επιπρόσθετα, η επαρκής διατροφική πρόσληψη φαίνεται ότι συμβάλλει και στην ταχεία αποκατάσταση αλλά και στη διασφάλιση μιας καλύτερης ποιότητας ζωής των ασθενών αυτών.

Η κακή θρέψη.. ένα συχνό πρόβλημα
Ερευνητικά δεδομένα αναφέρουν ότι 1 στους 3 ασθενείς που υπέστησαν κάταγμα του ισχίου βρισκόταν σε κατάσταση κακής θρέψης προ του συμβάντος. Μάλιστα, το πρόβλημα της κακής θρέψης φαίνεται ότι επιδεινώνεται κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του καταγματία ασθενούς. Η υποχρεωτική πολύωρη προεγχειρητική νηστεία, το αίσθημα ναυτίας αμέσως μετά το χειρουργείο λόγω της αναισθησίας, καθώς και ο πόνος που οδηγεί σε ανορεξία προ της επέμβασης επιδεινώνουν το προυπάρχον πρόβλημα.

Διατροφικές οδηγίες
Στα άτομα τρίτης ηλικίας με κάταγμα του ισχίου συστήνεται πρόσληψη 1,2-1,3γρ πρωτείνης ανά κιλό σωματικού βάρους, ενώ σε νεαρότερα άτομα 1γρ πρωτείνης/κιλό σωματικού βάρους. Το χειρουργικό στρες αυξάνει τις ανάγκες των ασθενών κατά 20-30%. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι ο ασθενής με κάταγμα του ισχίου χρειάζεται καθημερινά στο διαιτολόγιο του υψηλής βιολογικής αξίας πρωτείνης όπως κρέας, κοτόπουλο, ψάρι, αυγό και γαλακτοκομικά. Η σύσταση για καθημερινή πρόσληψη υψηλής βιολογικής αξίας πρωτείνη είναι απόλυτη και εμπόδια όπως η μειωμένη όρεξη, η χρήση πολτών σε ασθενείς με άνοια ή δυσκαταποσία, οι δυσκολίες προετοιμασίας γευμάτων θα πρέπει να υπερπηδώνται.
Οι ανάγκες των ασθενών σε πρωτείνη συχνά δεν καλύπτονται μόνο με τη διατροφική συμβουλευτική. Για το λόγο αυτό, τα τελευταία έτη έχουν αρχίσει και χρησιμοποιούνται πρωτόκολλα αντιμετώπισης των ασθενών με χρήση πόσιμων συμπληρωμάτων πρωτείνης και ενέργειας προκειμένου να διασφαλίζεται η επαρκής πρόσληψη αυτών. Τα πόσιμα συμπληρώματα διατροφής έχουν πλέον μεγάλη ποικιλία στη γεύση και στις υφές και συμβάλουν σημαντικά στην αναστροφή της κακής κατάστασης θρέψης των ασθενών αυτών.

Η έγκαιρη αντιμετώπιση της κακής θρέψης και η καθοδήγηση του ασθενούς στην επαρκή λήψη τροφής μέσω της συμβουλευτικής και της λήψης πόσιμων συμπληρωμάτων πρωτείνης και ενέργειας συνεισφέρει στην καλύτερη σφαιρική αντιμετώπιση των ασθενών, ενώ μειώνει και το χρόνο νοσηλείας, τις μετεγχειρητικές επιπλοκές και βελτιώνει τη ποιότητα ζωής τους.

Πηγή : http://www.nutrimed.gr