Πολλοί είναι οι ασθενείς πολιομυελίτιδας που συχνά παραπονιούνται για οστεο-μυικό πόνο καθώς αυξάνεται η ηλικία τους(Birk, 1997). Τα πιo κοινά  παράπονα  είναι δυσκολία στο περπάτημα και στο ανέβασμα σκαλοπατιών.Αυτό μπορεί να αφορά μια προοδευτική απώλεια μυϊκής δύναμης (Agre et Al, 1997). Ο trainer πρέπει να καταλάβει ότι η πολιομυελίτιδα είναι μια προοδευτική διαταραχή που μπορεί να οδηγήσει σε αδυναμία καθώς προχωράει η ηλικία των ατόμων αυτών. Προκειμένου να καθοριστεί εάν ένα πρόγραμμα με αντιστάσεις πρέπει να διατηρηθεί,να μειωθεί  ή να καταργηθεί, είναι σημαντικό να επικοινωνήσει  ο πελάτης με τον παθολόγο του ή άλλο καταρτισμένο πρόσωπο ώστε να του προσφέρει τις ιατρικές του υπηρεσίες.

Ο ιατρικός σύμβουλος πρέπει να είναι σε θέση να καθορίσει εάν το πρόγραμμα μπορεί να τροποποιηθεί  ή να σταματήσει στο άτομο που παραπονιέται για πόνο ή για κούραση. Η μεγάλης έντασης άσκηση με αντιστάσεις δεν συστήνεται για τα άτομα με το σύνδρομο πολιομυελίτιδας δεδομένου ότι δεν είναι γνωστό εάν αυτός ο τύπος άσκησης μπορεί να προκαλέσει μόνιμη απώλεια της λειτουργικότητάς τους(Birk, 1997). Το πρόγραμμα με αντιστάσεις πρέπει να είναι μέρος της καθημερινότητας των ατόμων με σύνδρομο πολιομυελίτιδας,  διότι μπορεί να τους μειώση την μυϊκή κόπωση στο ελάχιστο. Πληγείσες  ομάδες μυών από την υπέρχρηση (υπερπροπόνηση) θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην κούραση και τη μειωμένη λειτουργία μυών. Η ανάπτυξη της δύναμης στα άτομα με το σύνδρομο της πολιομυελίτιδας πρέπει να ελεγχθεί προσεκτικά για να βεβαιώσει ότι το πρόγραμμα δεν συμβιβάζει την υγεία των  ατόμων. Ο εκπαιδευτής φυσικής κατάστασης πρέπει να ελέγξει τον πελάτη με προσοχή για οποιαδήποτε σημάδια του πόνου, της ταλαιπωρίας ή της κούρασης ως αποτέλεσμα του προγράμματος.

    Αρχίστε με ελάχιστες αντιστάσεις  και προοδευτικά προχωρήστε.
    Παραμονή μέσα στο επίπεδο άνεσης του ατόμου.
    Τα περισσότερα άτομα δίνουν μεγάλη  σημασία στο να  αποτρέψουν την κούραση αρχίζοντας από την πολύ ελαφριά αντίσταση.
    Εάν ο πόνος ή η κούραση είναι παρόντα, αλλάζουμε το πρόγραμμα  ώστε να βελτιώσουμε  το καρδιαγγειακό σύστημα και την ευλυγισία των ατόμων  έως ότου ο πόνος υποχωρήσει.

Δεδομένου ότι το σύνδρομο πολιομυελίτιδας οδηγεί συχνά σε ασύμμετρη μυϊκή αδυναμία, ο trainer πρέπει να αξιολογήσει κάθε μέλος ξεχωριστά. Ο εκπαιδευτής πρέπει να αξιολογήσει το πρωτόκολλο άσκησης και να καθορίσει εάν οποιαδήποτε νέα μυϊκή αδυναμία συνδέεται με άλλες -σχετικές αλλαγές ή  με το προπονητικό πρόγραμμα αντιστάσεων.
Εάν υπάρχει ξαφνική απώλεια της λειτουργικότητας ή έντονος πόνος ή κούραση ως αποτέλεσμα της δραστηριότητας, ζητούμε από το άτομο να έρθει σε επαφή με τον παθολόγο ή τον υπεύθυνο υγείας του/της για να καθοριστεί εάν το πρόγραμμα άσκησης πρέπει να τροποποιηθεί ή να διακοπεί.

Πηγή : http://www.fitstudio.gr/