Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης;
Τρόπος αντιμετώπισης είναι να αντιληφθεί η σύγχρονη Ελληνίδα ότι δεν μπορεί να αναβάλει την πορεία της ζωής της περιμένοντας τα κοινωνικο-οικονομικά δεδομένα να αλλάξουν από μόνα τους καθώς αυτά αλλάζουν μόνο με συλλογική δράση των ατόμων προκειμένου να αντιμετωπίσουν το άγχος της επιβίωσης.
Η αναβολή αυτή επιβαρύνει δραματικά τη ψυχική της διάθεση και «κινδυνεύει» να στερηθεί τη συντροφικότητα μιας υγιούς σχέσης και το μοναδικό συναίσθημα της μητρότητας.
Καλείται λοιπόν να «ζυγίσει» το άγχος και τη δυσφορία της μοναξιάς, με το «ρίσκο» δημιουργίας και διατήρησης μιας σχέσης που πλέον, μπορεί να μην της προσφέρει τις ίδιες εγγυήσεις ασφάλειας σε οικονομικό επίπεδο, όπως προ κρίσης. Αποτελεί όμως ενστικτώδη και θεμελιώδη ανάγκη του ψυχισμού της, πολύ μεγαλύτερη από αυτήν της ασφάλειας στο βαθμό που την είχε δεδομένη προ κρίσης.
Αυτή τη περίοδο λοιπόν λαμβάνει χώρα ένας κοινωνικός μετασχηματισμός στις σχέσεις των δυο φύλων. Η γυναίκα σταδιακά προσαρμόζεται στα νέα οικονομικά δεδομένα και γίνεται πιο ελαστική όσον αφορά τα κριτήρια ασφάλειας που περιμένει από τον σύντροφο και πατέρα των παιδιών της. Είναι οξύμωρο πράγματι ότι για να αντιμετωπιστούν οι επιδράσεις της κρίσης στην ψυχική διάθεση, οι άνθρωποι χρειάζονται στήριξη και επαφή με άλλους ανθρώπους, την οποία λόγω μελαγχολίας, αδράνειας, παθητικότητας, απομόνωσης, δεν έχουν το σθένος να επιδιώξουν.
Το φλερτ λειτουργεί ως ένα φυσικό «αντικαταθλιπτικό» του μυαλού και ενεργοποιεί βιολογικά το άτομο, (ζωντάνια). Το μοίρασμα άλλωστε των προβλημάτων μειώνει το βαθμό που το άτομο νιώθει μόνο και αβοήθητο απέναντι στο «τέρας» του φόβου και του άγχους.
Και όμως ο φόβος και η κρίση τους εμποδίζουν να κάνουν τα πρώτα βήματα για να αρχίσουν να νιώθουν πιο δυνατοί. Δεν είναι καθόλου θεωρητική επομένως η φράση του Οδυσσέα Ελύτη, “ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα”. Όπως κανείς άνθρωπος δεν ξεκίνησε να διαβάζει για το πανεπιστήμιο με την εγγύηση ότι θα πετύχει στις εξετάσεις, όλοι οι στόχοι ξεκινούν με ένα βήμα. Αυτό που κάνει πιο δύσκολο το θέμα της ψυχικής διάθεσης είναι ότι οι άνθρωποι επικεντρώνονται στα αρνητικά μιας σχέσης και όχι στα θετικά της, λόγω των απότομων αλλαγών που συνέβησαν στην ζωή μας. Αγωνίζονται να μην «χάσουν» τα κεκτημένα υλικά αγαθά στα οποία συνήθισαν, «χάνοντας» τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο άνθρωπος όμως από την φύση του όπως παρατηρούμε και στο ζωικό βασίλειο δεν μπορεί να επιβιώσει ως μονάδα, βιολογικά και κυρίως ψυχικά. Η ανάγκη για συντροφικότητα, ψυχική επαφή με άλλους ανθρώπους είναι αυτή άλλωστε που οδήγησε και στο σχηματισμό κοινωνιών.
Ψυχολόγος, Πτυχιούχος Α.Π.Θ.