“Ότι ακούμε είναι μία γνώμη, όχι το γεγονός αντικειμενικά, ότι βλέπουμε είναι μία οπτική γωνία, όχι πάντα η αντικειμενική αλήθεια». (Όπως νομίζουμε, μια και το μυαλό φιλτράρει αυτό που βλέπουν τα μάτια). – Μάρκος Αυρήλιος (Ρωμαίος αυτοκράτορας- Φιλόσοφος).

Τι εννοούμε με την έννοια «αλλαγή» ενός ανθρώπου;

Προφανώς και εννοούμε την αλλαγή της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, δηλαδή των σχετικά σταθερά τρόπων με τους οποίους αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του. Αυτό που θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε είναι ότι όταν ο καθημερινός άνθρωπος γνωρίζει στη ζωή του ένα άτομο, έναν φίλο, ένα σύντροφο, ακόμα και για πολύ καιρό, συχνά συμβαίνει να μην βλέπει όλες τις διαστάσεις της προσωπικότητας του ατόμου αυτού, για τους εξής τουλάχιστον λόγους

Α) Είμαστε επηρεασμένοι από την δική μας οπτική γωνία (προσωπικότητα) στην κρίση του έξω κόσμου. Το μυαλό μας δηλαδή «αναλύει» υποκειμενικά. Μπορεί πχ να έχουμε «μάθει» να θεωρούμε ότι ένας πλούσιος άνθρωπος σημαίνει αυτόματα, ότι αυτός έχει κάποιες ικανότητες, ότι είναι δυναμικός ως χαρακτήρας κλπ. Η αποθηκευμένη αυτή πεποίθησή, επηρεάζει ασυνείδητα το μυαλό μας, στο «φιλτράρισμα» της προσωπικότητας του άλλου και στα συμπεράσματα τα οποία βγάζουμε. Έτσι μπορεί να παραβλέψουμε μία άλλη εκδοχή της προσωπικότητας στο παράδειγμα του πλούσιου ατόμου που γνωρίζουμε, πχ ότι κάποιες φορές οι άνθρωποι επιδιώκουν τον πλούτο ως δύναμη και ως αντιστάθμιση στην προσωπική ανασφάλεια που μπορεί να νιώθουν.

Β) Οι άνθρωποι κρύβουν συχνά αυτό που είναι και αυτό που νιώθουν, επιδιώκοντας να δείχνουν ένα συγκεκριμένο εαυτό προς τους άλλους. Πολλοί άνθρωποι ως άμυνα, κρύβουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, ακόμη και από δικούς τους ανθρώπους, καθώς έχουν μάθει να νομίζουν ότι στους άλλους αρέσει αυτή η «σκληρή» εικόνα που δείχνουν. Αυτή η συμπεριφορά συνήθως μαθαίνεται από επιδράσεις στην παιδική ηλικία. Συνήθως οι άνθρωποι έχουν την πεποίθηση ότι υπάρχει ο παντοδύναμος, «σκληρός» άνθρωπος, κάτι το οποίο δεν ισχύει. Μπορεί να βλέπουν κάποιους ανθρώπους από το περιβάλλον τους ως περισσότερο σκληρούς, γιατί βλέπουν με την σειρά τους την εξωτερική συμπεριφορά των γύρω τους, χωρίς να εμβαθύνουν σε αυτήν. Έτσι τελικά πολλοί άνθρωποι «υποδύονται» έναν ρόλο «σκληρού-δυνατού» προς τους άλλους, ακόμη και προς τον εαυτό τους, ρόλος όμως ο οποίος βαθμιαία τους «κουράζει».

Αυτό που θέλαμε να δείξουμε μέσα από τα παραπάνω παραδείγματα είναι ότι αυτό που βλέπουμε συχνά ως προσωπικότητα των ανθρώπων γύρω μας, δεν είναι συχνά η πραγματική τους προσωπικότητα, αλλά μία της πλευρά, αυτή που δείχνουν προς τα έξω.

Στην δουλειά με έναν ψυχολόγο όμως, οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές. Πεποιθήσεις, αξίες, νοητικά σχήματα φιλτράρονται ξανά, σαν ο άνθρωπος να μην τις έχει αποθηκεύσει. Οι άνθρωποι πραγματικά λοιπόν αλλάζουν, καθώς μαθαίνουν καταρχήν να εμβαθύνουν σε επιδράσεις που τους έκαναν να δείχνουν μία άλλη προσωπικότητα από αυτό που είναι, προς τα έξω ή και προς τον εαυτό τους. Να μην φοβούνται δηλαδή να «γκρεμίσουν» τις άμυνές τους και να χτίσουν πχ την αυτοεικόνα τους πάνω σε πραγματικές ικανότητες που έχουν, που μπορεί να τις υποτιμούν (πχ την ευαισθησία τους).