Η άσκηση χωρίζεται σε αερόβια και αναερόβια ανάλογα με την κατανάλωση του οξυγόνου από το σώμα μας.

Η αερόβια άσκηση (ή καρδιαγγειακή άσκηση, όρος που έχει αποδοθεί λόγω των πολλών οφελών για την καρδιαγγειακή υγεία) αναφέρεται στην άσκηση που περιλαμβάνει ή βελτιώνει την κατανάλωση οξυγόνου. Ως ένταση αερόβιας ορίζεται ο λόγος των καρδιακών παλμών κατά τη διάρκεια της άσκησης προς τους μέγιστους παλμούς του ασκούμενου (220 – Ηλικία σε έτη). Σε αυτήν κατατάσσονται η ποδηλασία, το τρέξιμο, το τέννις οι οποίες εκτός των άλλων αυξάνουν την καρδιακή αντοχή. Είναι συνήθως μέτριας έντασης και παρατεταμένης χρονικής διάρκειας.

Η αναερόβια άσκηση είναι η μορφή άσκησης που βελτιώνει τη δύναμη και χτίζει μυϊκή μάζα. Οι μύες που ασκούνται κάτω από αναερόβιες συνθήκες αναπτύσσονται διαφορετικά, οδηγώντας σε καλύτερες επιδόσεις σε δραστηριότητες μικρής διάρκειας και υψηλής έντασης, που διαρκούν έως και 2 λεπτά περίπου. Τέτοιες μορφές άσκησης είναι τα βάρη.