Το ερώτημα είναι: μπορεί κανείς να είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος και να είναι «fit» ή να είναι αδύνατος και λιγότερο υγιής;

Μπορεί. Και, αυτό έχει να κάνει με τις καθημερινές συνήθειες και τις ανθυγιεινές επιλογές ενός ατόμου για μεγάλα χρονικά διαστήματα και όχι με το βάρος του. Η αναλογία μυών και λίπους στο σώμα είναι αυτή που παίζει καθοριστικό ρόλο στην μείωση του κινδύνου εμφάνισης διαφόρων επιπλοκών.

Για παράδειγμα ένας αρσιβαρίστας μετρίου αναστήματος και βάρους 90 κιλών συνήθως έχει Δείκτη Μάζας Σώματος που τον κατατάσσει στα υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα. Όχι, μόνο δεν είναι παχύσαρκος αλλά έχει και μικρότερο ποσοστό λίπους στο σώμα του από αυτό μιας φυσιολογικής ενήλικης γυναίκας που ζυγίζει μόλις 50 κιλά, δεν έχει γυμναστεί ποτέ και καθημερινά τρώει οποιαδήποτε ανθυγιεινή τροφή της αρέσει, χωρίς να παχαίνει. Κοιτώντας τα δυο αυτά άτομα η κοπέλα φαίνεται σχεδόν «η μισή» σε όγκο από τον αρσιβαρίστα αλλά σύμφωνα με τα αποτελέσματα της παραπάνω μελέτης διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξει σακχαρώδη διαβήτη, καρδιαγγειακά νοσήματα ή αρτηριακή πίεση από τον αρσιβαρίστα. Η διαπίστωση αυτή έρχεται σε αντίθεση με την επικρατούσα αντίληψη ότι «το βάρος από μόνο του είναι δείκτης υγείας». Συνάδει ωστόσο, με τα αποτελέσματα μιας άλλης έρευνας της Ευρωπαϊκής εταιρείας καρδιολογίας η οποία υποστηρίζει ότι ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου δεν σχετίζεται με την παχυσαρκία αλλά με τον τρόπο με τον οποίο διανέμεται το λίπος μέσα στο σώμα μας.

Αρκετά συχνά ακούμε φράσεις όπως «εσύ είσαι αδύνατος» μπορείς να φας ότι θέλεις, είσαι αδύνατος άρα μειώνεις τον κίνδυνο να αναπτύξεις αρκετές ασθένειες που στο μυαλό μας κατά κόρον σχετίζονται με την παχυσαρκία. Το γεγονός ότι κάποιος είναι αδύνατος και έχει την τάση να παραμένει αδύνατος για αρκετό καιρό δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι η διατροφή του είναι προσεγμένη ή ότι η κατανομή και το ποσοστό λίπους σώματος είναι ανάλογο του βάρους του.