Η αγκινάρα ανήκει στα νόστιμα λαχανικά της Άνοιξης που αξίζει να συμπεριλάβουμε στην εβδομαδιαία λίστα των αγορών για το τραπέζι μας! Αποτελούσε έδεσμα στα δείπνα τόσο των αρχαίων Ελλήνων όσο και των αρχαίων Ρωμαίων. Την εμφάνισή της στην Ευρώπη την έκανε το 15ο αιώνα.
Η διατροφική της αξία συνίσταται ιδιαίτερα στην περιεκτικότητα της στη σιλυμαρίνη, μια ισχυρή αντιοξειδωτική ουσία η οποία καταπολεμά τις ελεύθερες ρίζες που μπορούν να εξελιχθούν σε διάφορες παθήσεις, ακόμα και σε καρκίνο. Ειδικότερα, η σιλυμαρίνη προστατεύει το συκώτι από τις τοξίνες και τις μολύνσεις ενώ παράλληλα το τονώνει.
Η αγκινάρα είναι πλούσια σε κάλιο (Κ) – 100γρ αγκινάρας περιέχουν 360mg καλίου – που είναι ένας από τους σπουδαιότερους ηλεκτρολύτες του ενδοκυττάριου χώρου, σημαντικός για την καλή λειτουργία του καρδιακού μυός και τη μεταφορά της γλυκόζης μέσα στα κύτταρα. Περιέχει επίσης ασβέστιο (Ca) – 100γρ αγκινάρας περιέχουν 41mg ασβεστίου – και φώσφορο (P) – 100γρ αγκινάρας περιέχουν 32 mg φωσφόρου – που συμβάλλει στην υγεία των οστών.
Αναφορικά στις θερμίδες, τα 100γρ.αγκινάρας έχουν μόλις 18 θερμίδες! Επίσης στα 100γρ αγκινάρας θα βρείτε 2,8γρ.πρωτεϊνών και καθόλου χοληστερόλη!
Η αγκινάρα είναι ένα λαχανικό που μπορεί να καταναλωθεί με διάφορους τρόπους στη μαγειρική: ως βραστό λαχανικό στον ατμό με ελαιόλαδο και λεμόνι, ως λαδερό φαγητό στην κατσαρόλα «αγκινάρες αλά πολίτα», σε συνδυασμό με κρέας ή ακόμα και σε ριζότο με τόνο νερού και αντζούγιες. Η προετοιμασία της για το φαγητό απαιτεί προσεκτικό καθάρισμα από τα φύλλα και για να μη μαυρίσει θα πρέπει να την ραντίσετε με χυμό λεμονιού. Καλή σας όρεξη!