Πανικός, σοκ, έκπληξη, φόβος, απόγνωση, πόνος, θυμός…..και η λίστα μπορεί να μην έχει τέλος στο άκουσμα της λέξης AIDS! Αφού ολοκληρωθεί μια σειρά από ιατρικές εξετάσεις και επιβεβαιωθεί η διάγνωση, τα παραπάνω συναισθήματα διαδέχονται την αρχική αγωνία του ατόμου-φορέα ή ασθενή. Επομένως, η έμφαση πρέπει να δοθεί στη διατήρηση της ποιότητας ζωής στο μέτρο του δυνατού εξασφαλίζοντας την απαραίτητη ιατρική φροντίδα συνδυασμένη με την κατάλληλη ψυχοκοινωνική υποστήριξη.
Στα πλαίσια της ψυχοθεραπείας, συχνά αναδεικνύονται θέματα που απασχολούν το εν λόγω άτομο καθώς και το ευρύτερο οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον και συναισθήματα που ενδεχομένως τους διακατέχουν:
– Αβεβαιότητα για το αύριο, ερωτηματικά σχετικά με το χρόνο ζωής που απομένει, αμφιβολίες για την αποδοχή της ασθένειας από το περιβάλλον.
– Φόβος σχετικά με το θάνατο, η εκδοχή κάποιος να πεθάνει μόνος, με φρικτούς πόνους και εγκαταλελειμμένος ή ακόμα και η άρνηση της πιθανότητας θανάτου.
– Αίσθηση απώλειας της εξωτερικής εμφάνισης, της μυικής δύναμης, της σεξουαλικότητας, του κοινωνικού status, καθώς και της οικονομικής σταθερότητας, πράγμα σημαντικό για την αυτονομία και την ανεξαρτησία τους.
– Θλίψη για όλες τις απώλειες που ήδη βιώνει το άτομο και για αυτές που αναμένονται, όπως επίσης και για τις ευκαιρίες μιας επιτυχημένης επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής που χάθηκαν.
– Ενοχές για την πιθανότητα μόλυνσης κάποιου άλλου, για τον τρόπο ζωής που οδήγησε το άτομο να νοσήσει καθώς και για τις συνέπειες που έχει η ασθένεια στους ανθρώπους που αγαπάει
– Απώλεια της αυτοεκτίμησης, ως απόρροια της εικόνας που έχουν οι άλλοι για το άτομο.
– Άγχος για την επιλογή θεραπείας, για το μέλλον των παιδιών αν υπάρχουν, όπως επίσης και για την αποδοχή από την οικογένεια ή και για την απόρριψη από παλιότερους ερωτικούς συντρόφους.
– Έντονη ανησυχία που συνοδεύεται από επαναλαμβανόμενες σκέψεις και φόβους για την πορεία της ασθένειας σε βαθμό που προκαλεί αποκλεισμό από το κοινωνικό σύνολο.
– Θυμός που διατυπώνεται στο αγωνιώδες ερώτημα «γιατί σε μένα μόνο;» και κατευθύνεται είτε στο ίδιο το άτομο ή στους άλλους.
– Τάσεις αυτοκτονίας που μπορεί να αναδύονται προκειμένου κάποιος να αποφύγει τον πόνο ή τη ντροπή ή να «προστατεύσει» έτσι τους άλλους από το να υποφέρουν.
Ο ασθενής άλλοτε μπορεί να μην λαμβάνει τη φαρμακευτική αγωγή ή να προσπαθεί άμεσα να βάλει τέλος στη ζωή του. Σε κάθε περίπτωση συνιστάται η παρακολούθηση του ατόμου από κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας καθώς και η ψυχολογική στήριξη της οικογένειας προκειμένου και εκείνη να βοηθήσει αποτελεσματικότερα τον ήδη επιβαρυμένο ασθενή.