Πριν λίγο καιρό, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από μία κυρία που βρισκόταν σε απόγνωση!
Έχει δύο σκυλάκια, τα οποία βρήκε στο δρόμο και επειδή η 10χρονη κόρη της η Φωτεινή, τα λυπήθηκε, τα πήραν στο σπίτι τους. Και η ίδια αρκετά ζωόφιλη, όπως μου δήλωσε.
Έτσι υιοθέτησαν τα δύο αυτά ζωάκια, αρσενικά, μεσαίου μεγέθους, το ένα ηλικίας 1, 5 και το άλλο 2,5 χρόνων.

Το πρόβλημα που αντιμετώπιζαν ήταν, ότι τα σκυλάκια είχαν για τουαλέτα όλο το σπίτι αδιακρίτως. Η κυρία λοιπόν με πήρε απελπισμένη, γιατί της είχαν «καταστρέψει» όλο το σπίτι, όπως χαρακτηριστικά μου είπε, χαλιά, καναπέδες, κρεβάτια, έπιπλα κλπ.
Βρισκόταν σε ένα συνεχή πόλεμο με τα σκυλιά και με την οικογένεια!
Ο άνδρας της ήθελε να τα πάει και να τα δέσει-παρατήσει σε ένα κτήμα, αρκετά χιλιόμετρα έξω από την πόλη και να τους δίνουν φαγητό και νερό κάποιοι γείτονες.
«Αν μπορείτε βοηθήστε με, κάντε κάτι, γιατί δεν αντέχω άλλο και τα σκυλιά θα εκδιωχθούν από το σπίτι μεθαύριο». Ήταν το χρονικό περιθώριο, που είχε δώσει ο μπαμπάς της οικογένειας!
Επισκέφθηκα το σπίτι της κυρίας, την επόμενη κιόλας ημέρα.
Με την άφιξή μου στο σπίτι, έζησα το εξής σκηνικό: Το ένα σκυλάκι ούρησε στον καναπέ και η κυρία άρχισε να του φωνάζει και να το κυνηγάει. Εκείνο κατατρομαγμένο, τρύπωσε σε μια γωνιά και τότε το άρπαξε και το εξόρισε στο μπαλκόνι ουρλιάζοντας.
Όταν τη ρώτησα, αν αυτός είναι ο συνήθης τρόπος που αντιδρά, μου απάντησε «ναι».
Συμπληρώνοντας μου είπε: «Έχω χρησιμοποιήσει όλες τις μεθόδους, που μου έχουν πει!
Τα έχω χτυπήσει και με εφημερίδα, τους έχω τρίψει και τη μουσούδα στα ούρα, τα έχω μαλώσει, αλλά κανένα αποτέλεσμα.»
Της εξήγησα, ότι για να μάθουν, πρέπει να τους δείξετε το σωστό σημείο, με το σωστό όμως τρόπο!
Τώρα τα μαλώνετε και τα τιμωρείτε, χωρίς να καταλαβαίνουν το γιατί, αφού αυτά κάνουν κάτι απολύτως φυσιολογικό, απλά την ανάγκη τους!
Της έδωσα κάποιες συμβουλές, αλλά ήταν πολύ αρνητική να τις εφαρμόσει.
«Εγώ δεν έχω το χρόνο, ούτε την υπομονή να ασχοληθώ», μου είπε.
Ο σύζυγος απουσίαζε και ο γιός της, ένα αγόρι 14 χρόνων, διαχώρισε τη θέση του και είπε, πως δε θέλει να ασχοληθεί καθόλου.
«Αν μπορείτε, βρείτε μας μια λύση γρήγορη, χωρίς μεγάλο κόπο, γιατί αλλιώς θα φύγουν».
Της είπα, πως και τα μωρά μέχρι να μάθουν, φοράνε πάνες, άλλωστε ως μητέρα, το γνωρίζει πολύ καλά. Αν δεν τους δείξετε, που πρέπει να πηγαίνουν, είναι σα να βγάλετε από ένα μωρό τις πάνες και χωρίς να του δείξετε, να έχετε την απαίτηση να πάει μόνο του στην τουαλέτα!
Ήταν τόσο σταθερή και κάθετη, που μετά από ώρες συζήτησης, σκέφθηκα να φύγω πραγματικά στεναχωρημένη, γιατί δεν μπορούσα να βρω σημείο επαφής και συνεννόησης.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, το βλέμμα μου έπεσε στη Φωτεινή και είδα τα μάτια της να έχουν βουρκώσει.
Κοιτάζοντας τη μαμά της, γυρίζει και μου λέει: «Πείτε μου σας παρακαλώ, τι πρέπει να γίνει και θα το κάνω εγώ!»
Εντυπωσιάστηκα και ένιωσα ανακούφιση, αλλά συγχρόνως προβληματίστηκα, αν το μικρό παιδί θα ασχοληθεί και θα έχει την υπομονή να δουλέψει με τα σκυλάκια.
Η μαμά με τον ίδιο τόνο, αποθάρρυνε το κοριτσάκι λέγοντας: «Πως θα ασχοληθείς και πότε θα διαβάζεις; Ξέχασέ το, αν είναι να παραμελήσεις τα μαθήματά σου».
Η Φωτεινή με την ίδια σιγουριά συνέχισε: « Μαμά σου υπόσχομαι, πως θα διαβάζω, αλλά άφησέ με να προσπαθήσω, γιατί δε θέλω να φύγουν τα σκυλιά από το σπίτι μας!
Έκατσα λοιπόν και εξήγησα στη μικρή, της έδειξα, τι ακριβώς πρέπει να κάνει και της τόνισα: όχι φωνές, όχι χτύπημα, όχι τιμωρία.
Έφυγα, μα δεν κρύβω, ότι ανησυχούσα πάρα πολύ για την τύχη αυτών των δύο μικρών.
Πέρασαν περίπου 3-4 εβδομάδες, όταν δέχθηκα πάλι ένα τηλεφώνημα, από την ίδια κυρία.
«Θέλω να σας ενημερώσω, πως τα σκυλιά έμαθαν την τουαλέτα τους, δεν ξαναλέρωσαν μέσα στο σπίτι και τώρα είμαστε όλοι ήρεμοι, άνθρωποι και σκυλιά! Θέλω επίσης, να σας πω χίλια ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου και εκ μέρους όλης της οικογένειας και ιδιαίτερα από την κόρη μου, γιατί θα κάνουμε Χριστούγεννα όλοι μαζί, χαρούμενοι και αγαπημένοι μαζί με τα σκυλιά μας!»
Τελειώνοντας αυτή την ιστορία, θέλω να πω, ότι πρέπει κάποτε να ενημερωθεί ο κόσμος για την θετική εκπαίδευση των σκύλων και πολύ περισσότερο, να μην ακούει τις «συμβουλές» ανθρώπων, που δεν ξέρουν!
Έχω πεισθεί, ότι πολλοί άνθρωποι αγαπούν τα σκυλιά τους, αλλά άλλοτε από άγνοια, άλλοτε από λανθασμένη πληροφόρηση μη ειδικών, καταφεύγουν σε μεθόδους, που δε βοηθούν στη σωστή εκπαίδευση των σκύλων.
Το αποτέλεσμα είναι, τα ζώα να κακοποιούνται μέσα στα σπίτια τους, -προσπαθώντας να τα μάθουν το «σωστό»- και πολλές φορές, μη κατορθώνοντας το αποτέλεσμα που θέλουν με τις ανορθόδοξες μεθόδους που χρησιμοποιούν, τα σκυλιά να καταλήγουν σε απομόνωση και εγκατάλειψη!
Το αξιοσημείωτο σ΄ αυτή την ιστορία, είναι η αγάπη του μικρού κοριτσιού για τα ζώα και η υπομονή και επιμονή του να τα εκπαιδεύσει, αφήνοντας ίσως στην άκρη, το παιχνίδι και κάποιες παιδιάστικες ασχολίες της.
Παρέσυρε-ευαισθητοποίησε έτσι, όλη την οικογένεια να ασχοληθεί με τα σκυλάκια και να καταφέρουν, το μέχρι εκείνη τη στιγμή «ακατόρθωτο» και έδωσε με τον τρόπο της, ένα μάθημα σε όλους εμάς τους μεγάλους!

Πηγή: www.stardogs.gr

Ελένη Κασπίρη

Θετική εκπαιδεύτρια σκύλων-Πάτρα