Είναι μια περίοδος που μετράμε νικητές και χαμένους μιας δύσκολης αναμέτρησης, με ένα σύστημα που βαφτίζει σε θολά νερά τον κάθε υποψήφιο. Οι εξετάσεις τέλειωσαν, το μόρια μέτρησαν και ξεκίνησαν οι εγγραφές.
Πολλοί λένε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν νέο κύκλο ζωής των παιδιών, που περνούν με μιας από την εφηβική ζωή σε κάτι που μοιάζει με ενηλικίωση. Μια ενηλικίωση που μπορεί να είναι ένα καινούριο ταξίδι αλλά μπορεί να γίνεται με παλιές αποσκευές.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο νέος φοιτητής/τρια δεν είναι ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος που τραβά μια κόκκινη γραμμή με όλα τα βιώματα του και ξεκινά από την αρχή.
Είναι πολλές οι αλλαγές που είναι να γίνουν και αυτό από μονό του είναι μια πρόκληση. Με άλλα λόγια μπορεί να μιλάμε για μια καλοδεχούμενη από την κοινωνία και την οικογένεια εξέλιξη που μπορεί όμως σε ένα βαθύτερο επίπεδο να διακινεί πολλά συναισθήματα ακόμα και τον ίδιο τον συναισθηματικό πυρήνα της ίδιας της οικογενείας.
Τα πράγματα που διαφοροποιούνται τώρα έχουν να κάνουν με την κατοικία του νέου φοιτητής, την ζωή του, την επαγγελματική του εξέλιξη ακόμα και τον νέο του ρολό στην οικογένεια που ανήκει. Τόσα διλλήματα και οι στερεοτυπικές απαντήσεις δεν φτάνουν για να τα απαντήσουν.
Μιλάμε δηλαδή για μια μετακίνηση που ξεβολεύει σχεδόν όλους. Ο νέος έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με μια επιλογή που πρέπει να δοκιμαστεί από τον ίδιο και να εκτιμηθεί προκειμένου να αποτελέσει και στο μέλλον το μέρος μιας ταυτότητας του. Έτσι, ο τομέας των σπουδών ενώ φαίνεται μια λογική επιλογή που κάνει κανείς με την βοήθεια των γονιών και των δάσκαλων που σοφά συμβουλεύουν το τι θα ήταν καλό να γίνει, ο ίδιος ή η ιδία θα πρέπει να κάνει δική του αυτή την επιλογή. Το γεγονός αυτό προκαλεί κλυδωνισμούς σε όλη την οικογένεια διότι ενώ μιλάμε για μια απλή επιλογή στην πραγματικότητα ο νέος επωμίζεται τις προσδοκίες, τους φόβους αλλά και την συνεχεία μια και είναι η νεότερη γενιά που παίζει στην πραγματικότητα με το αποτύπωμα όλης της διαγγείλεις συνεχείας.
Για παράδειγμα αν κάποιος επιλέξει να ακολουθήσει το όνειρο του είναι πιθανό να δημιουργήσει ένα ρήγμα σε μια οικογένεια που οι λογικές επιλογές ήταν πάντα σε πρώτο πλάνο και το σωστό ήταν να θυσιάζει κανείς τα όνειρα για να παίρνει τις σωστές αποφάσεις.
Σε συνεχεία με τα προηγούμενα το ζουμί της αλλαγής αυτής είναι ότι ένα μέλος τείνει να αυτονομηθεί. Να βγει από το ασφαλές μαντρί της οικογενείας και να διαφοροποιηθεί. Αυτό είναι ένα βήμα που γίνεται όταν δεν έχουμε αφήσει άλυτες υποθέσεις πίσω μας και όταν το παιδιών γνωρίζει ότι αφήνει πίσω του δυο γονείς που θα το αντέξουν και δεν το χρειάζονται πια για να ισορροπούν, ότι μπορούν δηλαδή να εξελίξουν την πορεία της ζωής τους χωρίς το σπρώξιμο αλλά και την πρόκληση από τα παΐδια τους. Ακόμα, ας κρατάμε στο μυαλό μας ότι δεν φεύγει ποτέ κάποιος που δεν έχει χορτάσει από την αγάπη, την φροντίδα αλλά και την υποστήριξη των σημαντικών αυτών ανθρώπων που λέγονται γονείς. Ενώ στην πραγματικότητα μιλάμε για μια πολύ καλή ευκαιρία να τεθούν παλιά ζητήματα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης ο φόβος να γίνει κάτι τέτοιο παγώνει τα πράγματα.
Όπως πάντα έτσι και εδώ, η ανοιχτότητα όλους του συστήματος έρχεται να τσεκαριστεί.
Μια νέα αρχή που αν δει κανείς το πόσα συμβολίζει θα καταλάβει και όλα τα συναισθήματα που προκαλεί μια και η ελευθερία μπορεί να συνδέεται με την ευθύνη αλλά όχι με το χρέος.
Ψυχοθεραπευτής