«Δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθούμε πέρα από την επίμονη άρνηση να μάθουμε την αλήθεια, την επίμονη άρνηση να αναλύσουμε τα αίτια των γεγονότων» (Dorothy Thompson 1894-1961).

Την σήμερον ημέρα τα μέσα ενημέρωσης στις ΗΠΑ παρουσιάζουν πληθώρα τίτλων για «επιθέσεις σκύλων» συνοδευόμενες από στατιστικά στοιχεία. Η τελευταία μελέτη του CDC (Κέντρο Ελέγχου Ασθενειών ΗΠΑ) αναφέρει ποιες φυλές σκύλων προκάλεσαν τις περισσότερες βλάβες σε ανθρώπους από το 1979 μέχρι το 1998. Αν και το CDC έκανε μια αξιοθαύμαστη εργασία πάνω στην μελέτη των μοιραίων επιθέσεων σκύλων και εμβάθυνε ιδιαίτερα στο γεγονός ότι οι ανεύθυνοι ιδιοκτήτες είναι εκείνοι που δημιουργούν τα περισσότερα περιστατικά, ο τύπος και οι δικαστικοί παράγοντες χρησιμοποιούν τις στατιστικές αυτές για να αναδείξουν ορισμένες φυλές ποιο «επιθετικές» από άλλες.

Το αποτέλεσμα εντυπωσιακών μεμονωμένων περιστατικών ακραίων ή θανάσιμων επιθέσεων σκύλων συμπεριλαμβανομένων των μη ενδελεχώς αναλυμένων στατιστικών αποδείξεων, έχουν δημιουργήσει μια ανακριβή αντίληψη σχετικά με την επικινδυνότητα  ορισμένων φυλών. Δυστυχώς τα «συμπεράσματα» βγαίνουν εύκολα χωρίς εμπεριστατωμένη – αναλυτική έρευνα και φυσικά ΔΕΝ υπάρχει φορέας που να καταγράφει και να μελετάει τα δεδομένα αυτά στην Ελλάδα.

Σε κάθε περιστατικό θα πρέπει να ερευνώνται  και να μελετώνται η συμπεριφορά του σκύλου και του ανθρώπου οι οποίες συνηγορούν σε μια ακραία επίθεση του σκύλου. Μόνο κατανοώντας τα γεγονότα και τις περιστάσεις γύρω από το ακραίο γεγονός μπορούμε να ελπίζουμε στην πρόληψη μελλοντικών τραγωδιών.

Για να επιτεθεί ο σκύλος, ΠΑΝΤΑ υπάρχει αιτία ή αιτίες

οι οποίες δεν είναι εύκολο να αναγνωρισθούν και τις οποίες εσκεμμένα ή από άγνοια ενισχύει το περιβάλλον του σκύλου.

Μετά από την ανάλυση 431  θανατηφόρων συμβάντων (στις ΗΠΑ) είναι εμφανές ότι ΔΕΝ υπάρχει ένας μόνο παράγοντας που να οδηγεί στην θανατηφόρα σύγκρουση μεταξύ ανθρώπου και σκύλου (σκύλων).

 

Αν και πολλές καταστάσεις μπορούν να συμβάλουν σε μια θανατηφόρα επίθεση, οι παρακάτω 3 παράγοντες φαίνονται να παίζουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην επίδειξη επιθετικής συμπεριφοράς του σκύλου προς τους ανθρώπους.

1.                  Χρήση του σκύλου (συμπεριλαμβάνει : σκυλιά που χρησιμοποιούνται σε μάχες, προστασία, φύλαξη, «ανέβασμα» της εικόνας του ιδιοκτήτη)

2.                  Υπευθυνότητα του ιδιοκτήτη (συμπεριλαμβάνει : ελεύθερη περιπλάνηση του σκύλου, σκύλος δεμένος, σκύλος ή/και παιδί χωρίς επιτήρηση, παρότρυνση ή αποδοχή επιθετικής συμπεριφοράς, αγνόηση ή κακομεταχείριση του σκύλου)

3.                  Αναπαραγωγική κατάσταση (συμπεριλαμβάνει : σκύλα που έχει κουτάβια, παιδιά που παρεμβαίνουν μεταξύ σκύλου και σκύλας σε οίστρο)

Ο παράγοντας της φυλής του σκύλου.

            Σε πολλές χώρες του εξωτερικού, υπάρχει η πεποίθηση ότι η λύση κρύβεται στον χαρακτηρισμό, τον περιορισμό ή την απαγόρευση ορισμένων φυλών ως δυνητικά επικίνδυνες. Αν η φυλή του σκύλου ήταν ο πρωτεύων ή ο μόνος καθοριστικός παράγοντας των επιθέσεων, τότε αφού υπάρχουν εκατομμύρια Rottweiler, Pit Bull & Γερμανικά λυκόσκυλα στις ΗΠΑ θα έπρεπε να υπάρχουν αντίστοιχα περιστατικά επιθέσεων και όχι μόνο 20 τον χρόνο (!)

Αφού μόνο ένα απειροελάχιστο πλήθος από την οποιαδήποτε φυλή ενοχοποιείται για τις επιθέσεις, δεν είναι μόνο παράλογο να χαρακτηρίσουμε μια φυλή για την συμπεριφορά αυτή και να κρίνουμε έναν ολόκληρο πληθυσμό σκύλων, αλλά και εξαιρετικά άστοχο για την πρόληψη των επιθετικών περιστατικών αφού οι πραγματικές αιτίες αλλά και τα γεγονότα που συμβάλουν στις επιθέσεις κρύβονται πίσω από την δικαιολογία της φυλής.

Από το 1965 έως το 2001 έχουν καταμετρηθεί (στις ΗΠΑ) 36 διαφορετικές φυλές/τύποι σκύλων που έχουν εμπλακεί σε επιθέσεις (φτάνοντας τις 52 σε παγκόσμια καταμέτρηση). Δυστυχώς, εξελισσόμαστε σε μια κοινωνία με όλο και μικρότερη ανεκτικότητα και κατανόηση της φυσικής συμπεριφοράς των σκύλων. Συμπεριφορές φυλών που σεβαστήκαμε και επιλέξαμε επί αιώνες, ξαφνικά μας φαίνονται αφύσικες και επικίνδυνες.  Τα σκυλιά μέσα στους αιώνες έχουν υπηρετήσει ως προστάτες και φύλακες της περιουσίας μας αλλά και των οικογενειών μας. Επίσης τα σκυλιά έχουν χρησιμοποιηθεί για χιλιάδες χρόνια για την ανίχνευση και  το κυνήγι μικρών και μεγάλων θηραμάτων. Αυτές οι φυσικές συμπεριφορές αλλά και συμπεριφορές βάση των οποίων επιλέξαμε τα σκυλιά μοιάζει σήμερα να εκμαιεύουν φόβο, ταραχή και μια αίσθηση έλλειψης εμπιστοσύνης μεταξύ πολλών ανθρώπων.

Οι φυλές των σκύλων δημιουργήθηκαν και συντηρούνται αποκλειστικά για να εξυπηρετούν τους ανθρώπους και να συνυπάρχουν με αυτούς. Το πρόβλημα υπάρχει όχι στην φυλή του σκύλου, αλλά στους ιδιοκτήτες που αποτυχαίνουν να ελέγξουν, να επιβλέψουν και να εκπαιδεύσουν σωστά την φυλή του σκύλου που επέλεξαν.

Είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί ότι τα σκυλιά δαγκώνουν σήμερα για τους ίδιους ακριβώς λόγους που δάγκωναν και πριν από 1000 χρόνια. Τα σκυλιά δεν είναι σήμερα ποιο επικίνδυνα απ’ ότι πριν από 1000 χρόνια. Η μόνη διαφορά είναι η μετάθεση της αντίληψης των ανθρώπων για το τι είναι και τι δεν είναι φυσική συμπεριφορά του σκύλου.

Ο σκύλος είναι ζώο και τα ζώα δαγκώνουν κάτω από ορισμένες συνθήκες.

Και τα όπλα σκοτώνουν κάτω από ορισμένες συνθήκες.

Και τα αεροπλάνα πέφτουν κάτω από ορισμένες συνθήκες.

Και η λίστα μπορεί να γίνει πολύ μεγάλη αν παθητικά συνεχίσω να γράφω….

 

 

Η ενημέρωση και η πρόληψη μπορούν να κάνουν την διαφορά.

Η εκπαίδευση του σκύλου εμπεριέχει πρωτίστως την εκπαίδευση των ιδιοκτητών.

ΟΧΙ ΒΙΑ. Κάντε στον σκύλο σας το μεγαλύτερο δώρο. Μάθετε να επικοινωνείτε μαζί του.

Στέφας Αντώνης

Θετικός Εκπαιδευτής Σκύλων (APDT #68819), VA,

Ειδικός Συμπεριφοράς Σκύλων (CBC UK Associate Member, IAABC, ACABC)