Όσα παιδιά χαρακτηρίζονται με ΔΕΠ/Υ με ή χωρίς υπερκινητικότητα, έχουν φυσιολογική νοημοσύνη άλλα και αντιληπτικές δυνατότητες μέσα στα πλαίσια της χρονολογικής ηλικίας τους.

Η υπερκινητικότητα που παρατηρείται στα παιδιά με νοητική ανεπάρκεια ή σε εκείνα με εξελεκτικά ή αναπτυξιακά σύνδρομα, δεν έχει καμία θέση στο συγκεκριμένο κείμενο.

Σύμφωνα με το αμερικανικό διαγνωστικό εγχειρίδιο DSM–V η ΔΕΠ/Υ περιέχει τρείς υποτύπους α) η ΔΕΠ/Υ με προεξάρχοντα τον απρόσεκτο τύπο β) ΔΕΠ.Υ με προεξάρχοντα τον υπερκινητικό – παρορμητικό τύπο και γ) ΔΕΠ/Υ (συνδυασμένος τύπος).

Ειδικοί σε θέματα ψυχικής υγείας που άπτονται της εκπαίδευσης και του σχολικού χώρου (σχολικοί ψυχολόγοι, παιδοψυχολόγοι και άλλοι) καλούνται να διαγνώσουν την κάθε περίπτωση υπερκινητικής διαταραχής και να την κατατάξουν στην ανάλογη με τις παραπάνω κατηγορίες.

Απαραίτητες προϋποθέσεις για την διάγνωση της υπερκινητικής διαταραχής σε ένα μαθητή 6-12 ετών είναι:

α) αναφορά των υπερκινητικών δυσκολιών από δύο τουλάχιστον πηγές (σπίτι, σχολείο).

β) αναφορά τουλάχιστον τριών ειδών δυσκολιών για την κινητική υπερδραστηριότητα και επίσης, τριών ειδών δυσκολιών – παρατηρήσεων σχετικών με τη δυσλειτουργία της προσοχής του παιδιού, τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο.

γ) διάρκεια των δυσκολιών από ένα έως δύο έτη.

δ) εμφάνιση των ανωτέρω συμπτωμάτων πριν από την ηλικία των επτά ετών του παιδιού, από την πρώτη και δευτέρα τάξη του δημοτικού.

ε) αυξημένος εντοπισμός των ανωτέρων συμπτωμάτων στα ερωτηματολόγια γονέων – δασκάλων.

στ) αποκλεισμός (μη συσχέτιση – διαφοροποίηση) των υπερκινητικών συμπεριφορών από άλλα αναπτυξιακά σύνδρομα ή διαταραχές.

Ο Wender (1971) απέδωσε στην διαταραχή έξι άξονες:

Α Κινητική συμπεριφορά

Β. Αντιληπτική – γνωστική λειτουργία

Γ. Απορρύθμιση

Δ Σχολική επίδοση

Ε Συναίσθημα

Στ. Κοινωνικές — διαπροσωπικές σχέσεις

0 συγκεκριμένος ερευνητής διατήρησε τον όρο «Ελάχιστη Εγκεφαλική Δυσλειτουργία», τόνισε την δυσκολία ελέγχου της συμπεριφοράς και την μειωμένη διάρκεια προσοχής, την βραχύτερη επιρροή στις κοινωνικές νόρμες και, συγχρόνως, την αυξημένη εσωστρέφεια, με αποτέλεσμα το χαμηλό επίπεδο αντοχής τους στο ανικανοποίητο (low frustration tolerance).

Αξιόλογη υπήρξε και η θεωρία της Virginia Douglas (1972) η οποία επεσήμανε τέσσερις άξονες πάνω στους οποίους εκδηλώνεται η διαταραχή της ελλειμματικής προσοχής.

Α. Οργάνωση – διατήρηση της προσοχής

Β. Αυτορρύθμιση του επιπέδου εγρήγορσης ανάλογα υε το ερέθισμα

Γ. Έλεγχο των παρορμήσεων

Δ. Υψηλές επιδιώξεις για άμεση ενίσχυση – επιβράβευση

Δρ. Κουράκης Σήφης

Παιδοψυχολόγος – Νευροψυχολόγος Παίδων (Ph.D)

Ψυχολόγος (B.Sc), Παιδαγωγός (B.Sc)
Μεσολόγγι – Αγρίνιο
Τηλ. 26310-51002, 26410-20566
Κινητό 6973 236476
e-mail: kourakis123@yahoo.gr

Website: www.e-kourakis.gr