Η σύγκρουση στην οικογένεια είναι μια αναπόφευκτη κατάσταση. Οι οικογένειες που δε συγκρούονται ποτέ και φέρονται σαν όλα να πηγαίνουν τέλεια, ενώ υπάρχουν προβλήματα που παρακάμπτονται και μένουν σε εκκρεμότητα και δε δίνουν τη δυνατότητα εύρεσης λύσης, στα καθημερινά θέματα που προκύπτουν, δημιουργούν   συσσώρευση των δυσκολιών, οι οποίες  μπορούν να φέρουν οριστική διάλυση μετά από κάποια χρόνια συζυγικής σχέσης.

Αν όμως οι δυσκολίες στην επικοινωνία είχαν ξεπεραστεί  νωρίτερα και επιλύονταν οι καθημερινές συγκρούσεις , τότε πιθανότατα να είχε αποφευχθεί το τέλος της σχέσης και η τελική και δραματική σύγκρουση.  

Για να ξεφύγουμε από την παγίδα αυτής της οριστικής σύγκρουσης το σημαντικότερο είναι να κατανοήσουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι η διαφωνία που υπάρχει ανάμεσα σε μας και τον σύντροφο μας, αλλά ο τρόπος που την επεξεργαζόμαστε και η προσπάθεια μας να βρούμε τη λύση εκείνη που θα είναι αποδεκτή και δίκαιη γιατί οι συγκρούσεις σε μια ουσιαστική σχέση έχουν ως στόχο και ως αποτέλεσμα τη βαθύτερη κατανόηση και επίλυση των προβλημάτων που προκύπτουν ανάμεσα στους  δύο συντρόφους.

Συνήθως τα προβλήματα και οι συγκρούσεις μέσα στη σχέση οφείλονται κυρίως:

Ø       Στα βιώματα που φέρνει το κάθε άτομα από την πατρική του οικογένεια,

Ø       στην έλλειψη συχνά ψυχολογικής ωριμότητας,

Ø       στη μη διάθεση συνεργασίας,

Ø       στην αδυναμία να έρθει ο ένας στη θέση του συντρόφου του

Ø       στην αδυναμία να βάλει όρια στον εγωισμό του

Ø       στο φόβο

Ø       στην ανασφάλεια και

Ø       στη χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Τα συνηθέστερα λάθη που γίνονται κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης στο ζευγάρι είναι:

Ø       Να ξεκινάει η διαφωνία για ένα συγκεκριμένο λόγο και στη συνέχεια να  ξεφεύγει από το θέμα για να αναφέρεται ο καθένας  σε προηγούμενα προβλήματα,

Ø       Να θεωρεί ότι μόνο ο ένας έχει όλο το δίκιο με το μέρος του και ο άλλος όλο το άδικο,

Ø       Να μην εκφράζονται τα πραγματικά συναισθήματα κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης ή μετά από αυτή, με αποτέλεσμα να μένουν έντονα απωθημένα,

Ø       Να γίνεται  ένας επιφανειακός συμβιβασμός, χωρίς στην πραγματικότητα να έχει συμφωνήσει ο ένας με τον άλλο,

Ø       να μην αναγνωρίζει κανένας το λάθος του και να μην το παραδέχεται για λόγους γοήτρου,

Ø       να υψώνεται ο τόνος της φωνής  και να  μετατρέπεται η  συζήτηση σε επίθεση και κατηγορίες

Πώς γίνεται όμως μια εποικοδομητική διαφωνία:

Ø       εξηγήστε καθαρά τη θέση σας αποφεύγοντας να σαρκάζετε, να επιρρίπτετε ευθύνες και κατηγορίες, να γενικεύετε, να κριτικάρετε και να δίνετε χαρακτηρισμούς στον σύντροφο σας

Ø       προσπαθήστε να μείνετε στην ουσία της διαφωνίας εστιάζοντας σε ένα γεγονός κάθε φορά, καλό είναι να μιλάτε, ακόμη καλύτερο όμως είναι να ακούτε τον άλλον. Κι όταν λέμε να ακούτε, εννοούμε να προσπαθείτε πραγματικά να αντιληφθείτε τι εννοεί, με βάση όσα γνωρίζεται για τον άνθρωπο που έχετε απέναντι σας κι όχι όταν μιλάει να προετοιμάζεται τη δική σας απάντηση. Δεν πρέπει να  ξεχνάτε ότι στόχος είναι να δοθεί λύση στο πρόβλημα και όχι να επικρατήσει κάποιος από τους δύο,

Ø       αποφύγετε τη διαφωνία ενώπιον τρίτων. Είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο ότι οι εντάσεις ενισχύονται όταν βρίσκονται και άλλοι παρόντες.

Ø       κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης ή και μετά μη διστάσετε να αναφερθείτε και στα θετικά του συντρόφου σας.

Ø       κατανοήστε ότι το πρόβλημα αφορά και τους δύο. Γι’ αυτό και η λύση που θα καταλήξετε πρέπει να βρεθεί και από τους δύο  και να είναι  κοινά αποδεκτή. Και κυρίως θυμηθείτε την  αραβική παροιμία που λέει «στο θυμό σου ποτέ μην ενεργείς». Οι θυμωμένοι άνθρωποι  ακούν τον άλλον. Οφείλετε λοιπόν να δώσετε χρόνο στον εαυτό σας και στον σύντροφο σας ώστε να ηρεμήσετε. Επανέλθετε στο θέμα όταν θα είστε και οι δύο νηφάλιοι και διαθέσιμοι . 

Σφήκα Δήμητρα

Ψυχολόγος

Οικογενειακή θεραπεύτρια