Αποτελεί μία από τις χειρότερες νόσους του αιώνα, ενώ οι επιστήμονες λένε ότι μέχρι τα μέσα του 21ου αιώνα η νόσος θα έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Πρόκειται για μια νευροεκφυλιστική νόσο που πλήττει αυτή τη στιγμή σχεδόν 30 εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο. Το 8% των ανθρώπων άνω των 65 ετών έχουν προσβληθεί από τη νόσο, και το ποσοστό αυτό αγγίζει το 35% σε ηλικίες άνω των 85 ετών.

Τα συμπτώματα της ασθένειας είναι η προοδευτική απώλεια μνήμης, η σταδιακή απώλεια της λειτουργικής αυτονομίας και η νοητική έκπτωση. Έτσι, αρχικά ο ασθενής αδυνατεί να ανακαλέσει πρόσφατα γεγονότα, κάνει συχνά τις ίδιες ερωτήσεις, παρουσιάζει διαταραχές συγκέντρωσης και αδυνατεί να παρακολουθήσει συζητήσεις με πολλούς συνομιλητές. Σταδιακά χάνει τον προσανατολισμό του, παρουσιάζει μεταβολές στη διάθεση και τη συμπεριφορά του και πολλές φορές παρουσιάζει ψυχιατρικές διαταραχές, με πιο συχνή την κατάθλιψη. Σε πιο προχωρημένα στάδια, όλες οι διαδικασίες της μνήμης αρχίζουν και φθείρονται σε βαθμό που ο ασθενής είναι ανήμπορος να ανταπεξέλθει ακόμα και σε απλές καθημερινές διαδικασίες όπως αυτή η ένδυση, η προσωπική υγιεινή, χρηματικές συναλλαγές, η οδήγηση.

Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι η υποβάθμιση της ζωής τόσο του ασθενούς όσο και των ατόμων που τον φροντίζουν, οι οποίοι θα πρέπει να είναι πλήρως ενημερωμένοι για την ασθένεια και την εξέλιξή της ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν. Το οικογενειακό περιβάλλον θα πρέπει μα γνωρίζει ότι ο ασθενής συχνά παρουσιάζει  υπερβολικό άγχος, ψευδαισθήσεις ακόμα και επιθετική συμπεριφορά, ενώ σε προχωρημένο στάδιο αδυνατεί να αναγνωρίσει ακόμα και πολύ οικεία πρόσωπα.

Δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί ριζική θεραπεία της νόσου. Τα φάρμακα που υπάρχουν (τα οποία είναι και ιδιαιτέρως ακριβά) βοηθούν, κυρίως στο αρχικό στάδιο, στην άμβλυνση των συμπτωμάτων της νόσου χαρίζοντας καλύτερη ποιότητα ζωής στον ασθενή. Τα αποτελέσματα, όμως, των εντατικών ερευνών που διεξάγονται και τα μηνύματα της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας είναι ενθαρρυντικά. Μέχρι όμως να βρεθεί η θεραπεία, υπάρχει κάτι που θα μπορούσαμε να προσέξουμε ώστε να μειώσουμε τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου;

Καταρχήν, θα πρέπει να προσέξουμε τα αγγεία μας! Κι αυτό γιατί η κακή λειτουργία των αγγείων του εγκεφάλου και η έλλειψη οξυγόνου σε αυτόν επιδρά αρνητικά σε όλες τις εγκεφαλικές λειτουργίες. Επομένως, ασθένειες όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η αρτηριακή υπέρταση και η υψηλή χοληστερόλη αποτελούν συμμάχους της νόσου Alzheimer. Το κάπνισμα επίσης. Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει η διατροφή στην πρόληψη της ασθένειας. Η λεγόμενη Μεσογειακή Δίαιτα πιστεύεται ότι δρα προληπτικά στη νόσο, εφόσον είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά συστατικά και φτωχή σε ζωικά λιπαρά και χοληστερόλη.

Υπό εξέταση βρίσκεται, επίσης, η προστατευτική δράση του μπαχαρικού κάρυ ενάντια στη νόσο. Πιο συγκεκριμένα ερευνάται κατά πόσο ουσίες που βρίσκονται στο κάρυ μπορούν να βοηθήσουν στην εκκαθάριση των αμυλοειδών πλακών του εγκεφάλου, και κατά συνέπεια στην αντιμετώπιση της νόσου.

Τέλος, η καλή φυσική κατάσταση, η σωματική και πνευματική άσκηση φαίνεται ότι βοηθούν στην πρόληψη της νόσου Alzheimer. Μελέτες δείχνουν ότι άνθρωποι που ασχολούνται με δραστηριότητες που διεγείρουν το πνεύμα έχουν μικρότερο κίνδυνο να προσβληθούν από τη νόσο.